Η επιστήμη στο θεατρικό σανίδι Μια διαφορετική πρόταση προσέγγισης της διδασκαλίας των μαθημάτων που σχετίζονται με τις Φυσικές Επιστήμες. Η Θεατρική Αγωγή είναι σε θέση να υποστηρίξει τη γνώση που εδρεύει σε αυτές; Μπορεί να την κάνει πιο προσιτή σε μαθητές, δίνοντάς τους ταυτόχρονα μιαν ευκαιρία να απολαύσουν μια παράσταση θεάτρου που θα δημιουργήσουν οι ίδιοι;Στη διαδρομή αυτή υπάρχει η δυνατότητα συνεργασίας σχολικών μονάδων της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης; Μαθητές της Δ΄ τάξης του σχολείου μας και του Μουσικού Γυμνασίου Βόλου, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση των εκπαιδευτικών τους Ευφροσύνης Κουτσογιάννη-Θεατρολόγος, Ιωάννη Ροδοβίτη-Εικαστικός, Κωνσταντίνου Νικολόπουλου-Μουσικός και Ιωάννη Βογιατζή-Μουσικός, γράφουν το σενάριο, μοιράζονται τους ρόλους, δημιουργούν τη μουσική, βρίσκουν σκηνικά και κουστούμια, ανεβαίνουν στη σκηνή και υποκρίνονται για να φέρουν εγγύτερα τις ιδιότητες των κατόπτρων στο κοινό τους. Ερευνούν και μαθαίνουν οι ίδιοι, γίνονται πολλαπλασιαστές της γνώσης. Συμμετέχουν στο διαγωνισμό της “Science View” με θέμα «Μαθαίνοντας επιστήμη μέσα από το θέατρο», επιδιώκοντας τη διάκριση. Το “Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου” είναι ένα μιούζικαλ που δείχνει σε όλους πώς είναι να απολαμβάνεις τη μάθηση.
Θέμα: Eνδιαφέροντα
Καθόμουν μια μέρα στον καναπέ του σπιτιού μου και σκεφτόμουν, το πως θα είναι η ζωή στο μέλλον με την τεχνολογία να εξελίσσεται; Άραγε θα υπάρχουν περισσότερα ρομπότ από ότι άνθρωποι; Η αλήθεια είναι πως ναι θα υπάρχουν, αλλά μόνο εάν αφήσουμε εμείς να συμβεί αυτό. Εάν κολλήσουμε όλοι σε μία οθόνη, τι να την κάνουμε μετά την ικανότητά μας σαν άνθρωποι, να μιλάμε; Ούτως ή άλλως θα επικοινωνούμε από το διαδίκτυο. Φαντάστηκα λοιπόν εκείνη την ημέρα το πώς θα ήταν. Θα υπήρχαν παντού ρομπότ και οθόνες, θα παθαίναμε κάτι, έστω και να αρρωσταίναμε και θα πηγαίναμε σπίτι, στο ρομποτάκι μας να μας γιατρέψει! Ούτε που θα μπαίναμε στον κόπο να πάμε σε ένα ιατρείο! Τουλάχιστον αυτό είναι καλό. Όλοι όμως οι υπόλοιποι λόγοι δεν νομίζω…Θα στέλναμε το ρομπότ να μας φέρει τα ψώνια, θα κάναμε σχολείο μέσα από ένα τάμπλετ, θα ψωνίζαμε ρούχα μέσω διαδυκτύου, με αποτέλεσμα να μην περπατάμε! Πιστεύω πως η τεχνολογία θέλει να μας κάνει πιο έξυπνους, αλλά τελικά μας κάνει πιο χαζούς!
Ζητήσαμε από ένα πρόγραμμα συνομιλίας, chatbot, τεχνητής νοημοσύνης, να προσποιηθεί ότι είναι δάσκαλος και ότι απευθύνεται σε παιδιά 6ης δημοτικού. Στη συνέχεια του δώσαμε εντολή να μας εξηγήσει την λειτουργία του και τις δυνατότητες αξιοποίησης της Τεχνητής Νοημοσύνης στην Εκπαίδευση, όπως και για τους πιθανούς κινδύνους και προβλήματα. Σε λιγότερο από μισό λεπτό είχε την απάντηση: Καλημέρα τάξη! Σήμερα θα μιλήσουμε για κάτι πολύ συναρπαστικό και σημαντικό, και αυτό είναι το μέλλον της εκπαίδευσης και πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να κάνουμε τη μάθηση πιο διασκεδαστική και διαδραστική. Λοιπόν, τι είναι το chatbot; Το chatbot είναι ένα πρόγραμμα υπολογιστή που μπορεί να συνομιλήσει μαζί σας. Μπορεί να απαντήσει στις ερωτήσεις σας, να σας δώσει πληροφορίες και ακόμη και να σας βοηθήσει να μάθετε νέα πράγματα. Οι προοπτικές για τα chatbots στην εκπαίδευση είναι πολύ λαμπρές. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν τους μαθητές να μάθουν νέα θέματα, να απαντήσουν σε ερωτήσεις και ακόμη και να παρέχουν εξατομικευμένη ανατροφοδότηση για την εργασία τους. Στο μέλλον, μπορούμε να αναμένουμε να δούμε όλο και περισσότερα chatbots να χρησιμοποιούνται στις τάξεις για να κάνουν τη μάθηση πιο διαδραστική και ελκυστική. Ένα από τα πιο συναρπαστικά πράγματα για τα chatbots είναι ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν τους μαθητές να μάθουν νέα θέματα και δεξιότητες. Για παράδειγμα, ένα chatbot μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές να μάθουν μια νέα γλώσσα ή να τους διδάξει πώς να κωδικοποιούν. Αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να κάνετε τη μάθηση πιο διασκεδαστική και διαδραστική και θα βοηθήσει τους μαθητές να παραμείνουν αφοσιωμένοι και παρακινημένοι. Ένα άλλο υπέροχο πράγμα σχετικά με τα chatbots είναι ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν τους μαθητές να λάβουν εξατομικευμένα σχόλια για την εργασία τους. Για παράδειγμα, ένα chatbot μπορεί να βοηθήσει έναν μαθητή να καταλάβει πού κάνει λάθη και να του δώσει συμβουλές για το πώς να βελτιωθεί. Αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να βοηθήσετε τους μαθητές να μάθουν και να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους. Λοιπόν, πώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα chatbot στο σχολείο και την εκπαίδευση; Υπάρχουν πολλοί τρόποι, αλλά εδώ είναι μερικά παραδείγματα: Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα chatbot για να σας βοηθήσει να μάθετε μια νέα γλώσσα. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα chatbot για να σας βοηθήσει να κατανοήσετε ένα δύσκολο θέμα. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα chatbot για να λάβετε εξατομικευμένα σχόλια για την εργασία σας. Συνολικά, τα chatbots είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να κάνετε τη μάθηση πιο διασκεδαστική και διαδραστική. Μπορούν να βοηθήσουν τους μαθητές να μάθουν νέα θέματα και δεξιότητες και μπορούν επίσης να παρέχουν εξατομικευμένη ανατροφοδότηση για να βοηθήσουν τους μαθητές να βελτιωθούν. Επομένως, προσέξτε τα chatbot στο σχολείο σας και αρχίστε να τα χρησιμοποιείτε για να κάνετε την μαθησιακή σας εμπειρία πιο διασκεδαστική και συναρπαστική! Υπάρχουν μερικά πιθανά προβλήματα και κίνδυνοι που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά όταν χρησιμοποιούν AI. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα: Ανησυχίες σχετικά με το απόρρητο: Ορισμένα chatbot και άλλα εργαλεία που υποστηρίζονται από AI συλλέγουν προσωπικές πληροφορίες από τους χρήστες, όπως το όνομα, την ηλικία και την […]
Η Επανάσταση στο Πήλιο Η κήρυξη της Επανάστασης – Οι πρώτες μέρες Όταν κηρύχτηκε η Επανάσταση στη Μολδοβλαχία (21 Φεβρουάριου) και στην Πελοπόννησο (20 Μαρτίου), ο Γαζής βρισκόταν σε επαναστατική ένταση. Έδινε κι έπαιρνε γνώμες από τους Γ. Δήμου και Κυρ. Μπασδέκη. Ο αγώνας στο Πήλιο και τη Μαγνησία δεν ήταν καθόλου εύκολος, αφού οι προεστοί των χωριών δεν συμφωνούσαν, οι δυνάμεις και τα όπλα λιγοστά. Επιπλέον οι Τούρκοι των Λεχωνίων, του Άνω Βόλου και της πόλης κλείστηκαν για ασφάλεια από τις 29 Απριλίου στο Κάστρο και πήραν τα μέτρα τους μεταφέροντας εκεί κι ό,τι πολύτιμο είχαν. Από το Φλεβάρη ως το Μάη καμιά ύποπτη κίνηση δεν παρατηρήθηκε στα χωριά του Πηλίου κι οι Τούρκοι πίστεψαν πως τίποτα δεν θα γίνει και οι ραγιάδες θα παραμείνουν ήσυχοι. Ο Γαζής όμως είχε επαφές με την επαναστατημένη Ελλάδα και σχεδίασε τον ξεσηκωμό του Πηλίου. Οι Μηλιές ήταν ο τόπος που φτάνανε κι έφευγαν οι ειδήσεις με τους φιλικούς να καθοδηγούν τους κατοίκους. Πλησίαζε το Πάσχα κι η Λαμπρή κι Πηλιορείτες έκρυβαν ακόμα τον πόθο της λευτεριάς. Αυτό κράτησε ως ανήμερα του Πάσχα που ήταν στις 7 Μαΐου. Όμως την Πρωτομαγιά ο Γαζής στις Μηλιές, ευχήθηκε μαζί με το «Χριστός Ανέστη» και το «Η Ελλάς Ανέστη». Το ίδιο έγινε και στα άλλα πηλιορείτικα χωριά χωρίς να υπάρξει αντίδραση. Το απόγευμα, ο Γιάννης Δήμου κάλεσε στο σπίτι του κάποιους προεστούς μαζί και τους Ανθ. Γαζή και Γρ. Κωνσταντά. Εκεί στη σύναξη ο Γαζής διάβασε κάτι διαταγές των Φιλικών και όλοι κατάλαβαν πως ή σπίθα της Επανάστασης άναψε. Τότε αντάλλαξαν ευχές για επιτυχίες στον αγώνα και νίκη των Ελλήνων. Ο Κωνσταντάς αντιδρώντας τρομαγμένος, έφυγε στο σπίτι του κι ο Γαζής μετά τις οδηγίες που έδωσε στους Μηλιώτες φιλικούς έφυγε στη Μακρυνίτσα για να συναντήσει το Χατζηρήγα. Μετά στις 4 Μαΐου, πήγε στο Τρίκερι και έδωσε κι εκεί οδηγίες. Στην καλύβα του Μπασδέκη στο βουνό (σημερινό Χάνι Ζήση) και στον Κισσό έκανε το ίδιο στους έτοιμους για αγώνα ενθουσιώδεις Πηλιορείτες. Οι προεστοί κι εκεί συνέστησαν ησυχία, αλλά η επανάσταση ήταν πια γεγονός. Στον Παγασητικό, την επόμενη μέρα,είχαν μπει τρία Υδραιοσπετσιώτικα καράβια με καπετάνιους τους Ιωάννη Κούτση, Ιωάννη Κυριακό και Αναστάσιο Τσαμαδό κι είχαν ρότα προς το Βόλο. Στάθηκαν όμως στη θάλασσα των Λεχωνίων όπου και ξεφόρτωσαν πολεμοφόδια. Την επόμενη μέρα προχώρησαν στην Αγριά όπου αγκυροβόλησαν για να είναι κοντύτερα στο Γ(Β)όλο. Αυτά μόλις τα είδαν οι πηλιορείτικοι πληθυσμοί έβαλαν φτερά και ήταν ασυγκράτητοι. Οι Γαζής, Δήμου, Χατζηρήγας, Αναγνώστης, Στέφος κ.ά. φιλικοί μαζεύτηκαν στην Αγριά και με προσκαλεσμένο το βοεβόδα της Μακρυνίτσας Γιουσούφ αγά, κουβέντιαζαν δήθεν τοπικά θέματα. Ο Τούρκος βλέποντας τα καράβια υποπτεύτηκε κάτι, αλλά δεν ήταν σίγουρος. Όταν όμως ο Χατζηρήγας του αποκάλυψε πως τα καράβια ήταν πολεμικά, τον οδήγησαν για ασφάλεια στο Βόλο, και πριν φτάσει, τον σκότωσαν στη Γορίτσα. Ήταν στις Ήταν 6 Μαΐου 1821. Στις Μηλιές η Ασημώ Ραζή, αδελφή του Γιαν. Δήμου, κεντούσε το λάβαρο της εξέγερσης. Ο Τούρκος Ιμπραήμ αγάς των Μηλεών, βλέποντας τις κινήσεις των χωριατών και τα καράβια στη θάλασσα, υποπτεύτηκε την αναταραχή. Οι ντόπιοι […]
Άνθιμος Γαζής (Μηλιές Πηλίου, Μάρτιος 1764 – Σύρος, 28 Νοεμβρίου 1828) Ο Άνθιμος Γαζής γεννήθηκε στις Μηλιές του Πηλίου το 1764 από φτωχούς γονείς (Κορδάτος, 1983:137) και είχε συνολικά άλλα επτά αδέλφια. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος και το οικογενειακό του Γκάζαλης, που το μετέτρεψε σε Γαζής (Τζώρτζη, 2004:4). Σπούδασε στη γενέτειρά του, κοντά στον ιερομόναχο Άνθιμο Παπαπανταζή, στη Ζαγορά κοντά σε έναν εύπορο, αλλά φιλάργυρο κληρικό και στην Κωνσταντινούπολη, όπου και χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης (Χατζηφώτης, 1973:106). Το 1797 έγινε εφημέριος του ναού του Αγίου Γεωργίου της ελληνικής παροικίας στη Βιέννη της Αυστρίας. Από το 1799 ώς το 1812 ανέπτυξε ιδιαίτερη συγγραφική και εκδοτική δραστηριότητα, εκδίδοντας έργα Ελλήνων ή ξένων συγγραφέων μεταφρασμένα από τον ίδιο. Ξεχωρίζουν τα δικά του έργα, όπως η πεντάτομη Ελληνική Βιβλιοθήκη (1807), η οποία περιλαμβάνει βιογραφίες αρχαίων συγγραφέων, και το τρίτομο Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής (1809-1816) (Τζώρτζη, 2004:4,6). Πορτρέτο του Άνθιμου Γαζή στη Βιέννη από άγνωστο καλλιτέχνη. (Συλλογή: Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών) H χαρτογραφική του ενασχόληση ήταν πολύ αξιόλογη. Σημαντικότερο έργο του είναι ο Πίναξ Γεωγραφικός της Ελλάδος, τον οποίο εξέδωσε στη Βιέννη το 1800, που θεωρείται μία νέα έκδοση της Χάρτας του Ρήγα. Μικρότερων διαστάσεων από αυτήν (102 Χ 104 εκ.), είναι σήμερα, ένας από τους σπανιότερους ελληνικούς χάρτες, αφού σώζονται μόνο 6 αντίτυπά του στο εξωτερικό. Αντίγραφο στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας του χάρτη του κόσμου παραγωγής Άνθιμου Γαζή (1800). Ο χάρτης του Γαζή χρηματοδοτήθηκε «για χάρη των λόγιων», από τον Έλληνα λόγιο Iordache Golescu, γιο του «ένδοξου άρχοντα του μεγάλου Bornikos Radoukanos Golescu», όπως λέει ο τίτλος του χάρτη. Κάτω δεξιά στον χάρτη εμφανίζεται το πορτρέτο του Αλέξανδρου Μουρούζη, του Φαναριώτη ηγεμόνα της Βλαχίας τότε. Αντίγραφο του χάρτη βρίσκεται και στην Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης (Πηγή: Αργολικό Αρχείο Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, https://argolikivivliothiki.gr/) Ο Γαζής πίστευε ότι μόνο με την πνευματική αφύπνιση των υποδούλων θα επιτυγχανόταν η Επανάσταση. Ως άνθρωπος πνευματικής αναζήτησης, ο Γαζής επιθυμούσε να αναπτυχθεί το επίπεδο του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα. Το 1814, σε συνεργασία με τον Καποδίστρια και άλλους σημαντικούς Έλληνες, ίδρυσε τη Φιλόμουσο Εταιρεία (Βιέννης), πολιτιστική οργάνωση, η οποία είχε ουσιαστικά πολιτική χροιά. Παράλληλα, ξεκίνησε την ανέγερση στην πατρίδα του προτύπου σχολείου, εστιασμένου στις φυσικές επιστήμες (Σκουβαράς & Μακρής, 1999· Τζώρτζη, Μιχαλακοπούλου & Τσιργούλα, 2005). Προμετωπίδα του πρώτου τόμου του ελληνικού λεξικού του Άνθιμου Γαζή. Το τρίτομο αυτό έργο σκηνοθέτησε και διορθώθηκε από τον Σπυρίδωνα Βλαντή και τυπώθηκε στη Βενετία από τον Μιχαήλ Γλυκή (1809-1816), ενώ ο πρώτος τόμος καλύπτει αρχαίους συγγραφείς. (Συλλογή Παλαιών Εκδόσεων Βιβλιοθήκης Μηλεών) Τον Μάιο του 1821 κήρυξε την επανάσταση στη Θεσσαλία και τη Μαγνησία και έλαβε μέρος σε όλες τις μετέπειτα μάχες στην περιοχή. Στις 7 Μαΐου 1821 εξέδωσε τη διακήρυξή του με τίτλο «Προς τους λαούς της Ζαγοράς, των Φερών και της Αγυιάς». Συνιστά να συγκληθεί Συνέλευση με αντιπροσώπους από τις κοινότητες της Θετταλομαγνησίας με σκοπό να συντάξουν Σύνταγμα στα πρότυπα του δημοκρατικού συντάγματος του Ρήγα. Να συστήσουν τη Βουλή Θετταλομαγνησίας. Η Συνέλευση των επαναστατών προς τιμήν του Ρήγα συνεδρίασε στο Βελεστίνο στις 11 Μαΐου 1821 και η Συνέλευση ονομάστηκε «Βουλή Θετταλομαγνησίας». Πρόεδρος […]
Κατά τον 5 αιώνα π.Χ., η Αθήνα και η Σπάρτη κυριαρχούσαν σε όλη την Ελλάδα. Η Αθήνα ήταν ισχυρότερη σε πολιτικό, εμπορικό και πολιτιστικό επίπεδο, η Σπάρτη όμως, η αιώνια αντίπαλος της, διέθετε τον πιο ισχυρότερο στρατό ξηράς. Όλοι οι πολίτες είχαν δικαιώματα και υποχρεώσεις απέναντι στην πολιτεία. Συγκεντρώνονταν στην Εκκλησία του Δήμου, όπου συζητούσαν, ψήφιζαν τους νόμους και εξέλεγαν τους άρχοντές. Οι γυναίκες, όμως, οι ξένοι και οι δούλοι δε θεωρούνταν πολίτες. Ο στρατός της Ρώμης προκαλούσε φόβο σε όλο τον κόσμο. Κάθε πολίτης από 17χρ. έως 46χρ. μπο- ρούσε να υπηρετήσει στη λεγεώνα, που αποτελούνταν από 6.000 στρατιώτες. Οι πολεμιστές περπατούσαν 30 χλμ. τη μέρα κουβαλώντας και τον εξοπλισμό τους, βάρους 40 κιλών.
Ας αρχίσουμε το θέμα μας με την Ρώμη που ήταν μια πόλη της Ιταλίας, που ύστερα έγινε αυτοκρατορία που είχε κατακτήση μεγάλες εκτάσεις που έφταναν μέχρι την Ιερουσαλήμ. Μετά από αιώνες η αυτοκρατο- ρία έγινε και όπως ξέρουμε όλη έγινε βυζαντινή και έπειτα την κατέκτησαν οι τούρκοι την Κωσταντι- νούπολη το 1453. Ας αρχίσουμε με το Κολλοσαίο που χτίστκε το 72-80μ.Χ και ήταν αρένα με μονομάχους και το πιο δημοφιλέστερο κτίσμα της Ρώμης ύστερα έβαζαν τους Χριστιανούς σε αρένες με λιοντάρια για να τους καταδιόκουν. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες όταν έκαναν πορείες έπιναν ξίδι, ώμος δεν είχε κακή γεύση όσο νομίζουμε και ήταν ένα δροσερό ποτό. Οι Σπαρτιάτες ήταν στην σκληρή ζωή έτρωγαν μέλανα ζωμό και κουκούτσια από ελιές κ.α.Από ηλικία 7 έως τα 30 όλα τα αγόρια της Σπάρτης έμεναν σε στρατόπεδα. Ακόμη κι αν ήταν παντρεμένοι, έβλεπαν τις γυναίκες τους μόνο στα κρυφά.
Οι μονομάχοι ήταν άνδρες και περιστασιακά γυναίκες, οι οποίοι μάχονταν μέχρι τέλους σε αρένες. Πάλευαν με θηρία και αναμεταξύ τους, προσφέροντας θέαμα στο κοινό. Οι μονομάχοι είχαν ψευδώνυμα όπως Αμέθυστος, Μουρ Μίλος, Ανίκητος κ.α. Οι μονομάχοι ήταν συνήθως δούλοι οι οποίοι δεν είχαν τίποτα να χάσουν, είτε μάχονταν είτε όχι. Στο τέλος αποφάσιζε ο αυτοκράτορας εάν ο μονομάχος θα έπαιρνε χάρι, σηκώνοντας το χέρι του ψηλά για να το δόυν όλοι. Ο αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σέβηρος απαγόρευσε τις γυναικείες μονομαχίες το 200 μ.Χ. Στους πρώτους αγώνες μονομαχίες που έγιναν στο Κολοσσαίο της Ρώμης σκοτώθηκαν 5.000 ζώα και τέλος το 400 μ.Χ περίπου το κόστος σε ζωές και σε χρήμα καθώς και οι αντιρρήσεις της χριστιανικής εκκλησίας οδήγησαν στην κατάργηση του θεσμού.
Μετά από 4 μήνες στο Γυμνάσιο, συνειδητοποίησα κάποιες διαφορές που δεν μου δημιούργησαν ιδιαίτερα συναισθήματα και κάποιες που μου δημιούργησαν. Μία από τις διαφορές είναι οι ώρες μαθημάτων: Από Δευτέρα έως Τετάρτη έχουμε 7 ώρες μαθήματος και από Πέμπτη και Παρασκευή μόνο 6 ώρες. Έχουμε καθηγητές για κάθε μάθημα, εκτός από τρείς καθηγήτριες που μας κάνουν παραπάνω από ένα μάθημα. Μία καθηγήτρια μας κάνει Γλώσσα και Κείμενο Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, μία Ομηρικά έπη Οδύσσεια και Αρχαία Ελληνικά και μία άλλη Γεωγραφία, Οικιακή Οικονομία και Εργαστήρια Δεξιοτήτων. Υπάρχουν ειδικές αίθουσες γιΑ κάποια μαθήματα, όπως Πληροφορική, Τεχνολογία και Γυμναστική. Όλες αυτές οι διαφορές δεν προκάλεσαν ένα δυνατό συναίσθημα σε έμενα. Τα μαθήματα, όμως, έχουν ένα μεγάλο συναίσθημα σε εμένα, αλλά ξέρεις γιατί; Γιατί στο Γυμνάσιο, τα μαθήματα πολλαπλασιάζονται. Για παράδειγμα στο Δημοτικό η Φυσική ήταν ένα, τώρα είναι και Φυσική και Βιολογία και Τεχνολογία! Τα παραπάνω μαθήματα σημαίνει παραπάνω κόπος. Τελός, εσείς που το διαβάζετε αυτό, παίρνετε μία γεύση από την εμπειρία μου στο Γυμνάσιο!
Ανυπομονούσα από καιρό για το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη! Ίσως γιατί στην Ε’ Δημοτικού είχαμε διαβάσει για το Βυζαντινό κράτος, είχαμε ακούσει για αυτοκράτορες και αυτοκράτειρες, για σημαντικά γεγονότα όπως η στάση του Νίκα αλλά και κτίρια όπως η Αγιά Σοφία, το Υδραγωγείο, το Φανάρι. Απ΄ τη στιγμή που ο κύριος Λάμπρος μου ανακοίνωσε ότι θα ταξιδέψω, πετούσα από τη χαρά μου! Οι ετοιμασίες για το ταξίδι ξεκίνησαν πολύ νωρίς. Έβγαλα διαβατήριο, το οποίο είναι βασικό για να ταξιδέψει κάποιος ανήλικος στο εξωτερικό (αλλά πρέπει να μη λήγει σε έξι μήνες-κάτι που δεν ξέραμε και στέρησε το ταξίδι από τη φίλη μας….).Λίγες ημέρες πριν, μιλήσαμε με την οικογένεια που θα με φιλοξενούσε, με βιντεοκλήση. Γνωριστήκαμε και έτσι δεν ένιωθα και τόσο άβολα όταν τους γνώρισα από κοντά. Ήταν τόσο καλοί μαζί μου! Κάθε μέρα μετά το σχολείο, πήγαινα μαζί τους πολλές βόλτες, πήγαμε στον Πύργο του Γαλατά, στο Μουσείο ψευδαισθήσεων σε Παγοδρόμιο, σε εμπορικά κέντρα, περπατήσαμε στο κέντρο της Πόλης. Μου άρεσε πολύ που τα βράδια παίζαμε επιτραπέζια με τον φίλο μου τον Meric και τον μπαμπά του. Με έκαναν να νιώσω σαν μέλος της οικογένειάς τους και ήταν πάντα πολύ ευγενικοί και καλοί μαζί μου! Μου άρεσαν πολύ οι δραστηριότητες που κάναμε στο πρόγραμμα! Ο τίτλος του προγράμματος ήταν «Παραμύθια , Μύθοι και Θρύλοι για τα παιδιά της Ευρώπης». Στο σχολείο μας παρουσίασαν τον Καραγκιόζη, τον κεντρικό χαρακτήρα του παραδοσιακού τουρκικού και ελληνικού Θεάτρου Σκιών. Στα τούρκικα ονομάζεται Karagöz ( Καραγκόζ ) που σημαίνει Μαυρομάτης. Είχα πάρει τις φιγούρες που είχε φτιάξει ο αδερφός μου και έτσι κάναμε σύγκριση των θεάτρων σκιών των δύο χωρών. Θα μου μείνουν αξέχαστα δυο πράγματα: 1)η θλίψη που ένιωσα όταν μπήκα μέσα στην Αγία Σοφιά και έπρεπε να βγάλω τα παπούτσια μου, γιατί τώρα λειτουργεί ως τζαμί (χώρος λατρείας των μουσουλμάνων) και ταυτόχρονα είδα υπέροχα ψηφιδωτά, άλλα ασβεστωμένα, άλλα μισοχαλασμένα και άλλα κατεστραμμένα….2)η Κωνσταντινούπολη μέσα από το καραβάκι, τα εντυπωσιακά αξιοθέατα…είδα μπροστά στα μάτια μου να ζωντανεύουν όλα όσα είχαμε διαβάσει την προηγούμενη χρονιά στην ιστορία! Η μέρα της επιστροφής έφτασε. Ήμουν πολύ λυπημένος….αποχαιρέτησα την οικογένεια που με φιλοξένησε με θλίψη, όμως κανονίσαμε να έρθουν και αυτοί στην Ελλάδα και να ανταποδώσουμε και εμείς την φιλοξενία. Γνώρισα παιδιά από άλλες χώρες και αυτό μου άρεσε πολύ! Ήρθα πιο κοντά με τους συμμαθητές μου και περάσαμε χρόνο μαζί σε ενδιαφέρουσες δραστηριότητες! Οι δασκάλες που μας συνόδευσαν, η κυρία Βικτώρια και η κυρία Κατερίνα, πάντα ήταν εκεί για εμάς, σαν μαμάδες μας, η αγκαλιά τους ήταν πάντα ανοιχτή, μας εξηγούσαν τα πάντα και μας βοηθούσαν σε ότι χρειαστήκαμε. Το ταξίδι αυτό θα μου μείνει αξέχαστο!
Αφού ενημερωθήκαμε από τα παιδιά που ήταν στο σχολείο μας και τώρα πάνε στο Γυμνάσιο, επισκεφτήκαμε το 6ο Γυμνάσιο Βόλου και περάσαμε την γέφυρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά που ενώνει τις δυο αυτές βαθμίδες εκπαίδευσης! Ευχαριστούμε πολύ τη Διευθύντρια για την ξενάγηση!
Στα πλαίσια του προγράμματος Εράσμους, μαθητές/τριες της Στ´τάξης , της τάξης μας, με την καθοδήγηση της κ. Βικτωρίας Δεληστάθη και του Δ/ντη κ. Σδρόλια Λάμπρου παρουσίασαν το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας. Τη βιντεοσκόπηση και επεξεργασία βίντεο έκανε ο δάσκαλος της Στ’, κ. Λεπίδας Δημήτρης.
Το επάγγελμα του Τσαγκάρη,θεωρείται παλιό και εξαφανισμένο!Όμως δεν έχει στα αλήθεια εξαφανιστεί και εντελώς…Είναι ένα ενδιαφέρον και χρήσιμο επάγγελμα.Εφόσον λοιπόν ο μπαμπάς μου το έχει επιλέξει,σκέφτηκα να του πάρω μια συνέντευξη. Ερώτηση 1.Από πότε έχεις αρχίσει αυτό το επάγγελμα; Από το 1996,σε ηλικία 17 ετών,δοκίμασα να εργαστώ σε ένα τέτοιο κατάστημα ενός οικογενειακού φίλου μας. Ερώτηση 2.Γιατί επέλεξες να κάνεις αυτό το επάγγελμα; Επειδή γενικότερα μου άρεσαν οι επισκευές και οι κατασκευές,μου φάνηκε ενδιαφέρον.Επίσης εκείνη την εποχή δεν χρειαζόσουν μεγάλο κεφάλαιο για να ανοίξεις μια τέτοια επιχείρηση. Ερώτηση 3.Ήταν συχνή η επιλογή του επαγγέλματος αυτού τότε; Όχι,καθόλου συχνή,γενικά δεν είναι κι ένα δημοφιλή επάγγελμα… Ερώτηση 4.Τι θεωρείς ότι χρειάζεται κάποιος για να κάνει αυτό το επάγγελμα; Μεράκι,δημιουργικότητα,τεχνικές γνώσεις και όπως σε όλα τα επαγγέλματα,<<Τον καλό τον μάστορα,τον φτιάχνουν τα εργαλεία>>,άρα χρειάζονται πλέον και τα απαραίτητα εργαλεία και μηχανήματα. Ερώτηση 5.Τι σου ζητούν πιο συχνά οι πελάτες που έρχονται,για τα παπούτσια τους; Επιδιορθώσεις στα τακούνια και στις σόλες τους,για να γίνουν αντιολισθητικά. Ερώτηση 6.Θυμάσαι ποια ήταν η πιο δύσκολη επιδιόρθωση που σου έχει ζητηθεί να κάνεις; Θυμάμαι μια φορά,που μου είχαν φέρει ένα παπούτσι,αξίας κάπου 1.000 ευρώ για επιδιόρθωση,αυτό μόνο του,κάνει τη δουλειά πολλή πιο δύσκολη και αγχωτική,με την παραμικρή ζημιά,θα έπρεπε να καλύψω και το κόστος της κάθε ζημιάς,για την αντικατάστασή της. Ερώτηση 7.Ήθελες από πάντα να κάνεις αυτό το επάγγελμα; Όχι,δεν ήταν και το επάγγελμα των ονείρων μου,απλώς έτυχε να το κάνω,παλιά ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής,όπως και τα περισσότερα παιδιά σε αυτή την ηλικία. Ερώτηση 8.Θεωρείς ότι είναι ένα σχετικά εύκολο επάγγελμα; Δεν είναι και πολύ εύκολο,χρειάζεται τεχνικές ικανότητες . Ερώτηση 9.Θα πρότεινες και σε άλλους να το κάνουν αυτό το επάγγελμα; Γιατί όχι,αν κάποιου του αρέσει και έχει τον τρόπο να το μάθει,θα ήταν πολύ ωραίο να το κάνει!
Πιστεύω πως το επάγγελμα ενός αεροπόρου είναι αρκετά ενδιαφέρον, για αυτό πήρα μια συνέντευξη από τον πατέρα μου που έχει ασκήσει αυτό το επάγγελμα. 1.Γιατί επέλεξες αυτό το επάγγελμα; Το επέλεξα, γιατί μου άρεσε να βλέπω αεροπλάνα να πετούν στον ουρανό, τόσο γρήγορα. 2. Όταν ήσουν μικρός ήθελες να γίνει κάτι άλλο; Θα επέλεγα να γινόμουν αεροπόρος ή καθηγητής Μαθηματικών. 3.Τι πρέπει να διαβάσει κάποιος, για να ασκήσει επαγγελματικά αυτό το επάγγελμα; Πρέπει, πρώτα να επιλέξει στις Πανελλήνιες εξετάσεις, στο μηχανογραφικό, τη σχολή Ικάρων και συγκεκριμένα το τμήμα Ιπταμένων. Πρέπει να διαβάσει τα μαθήματα Θετικής κατεύθυνσης. 4.Πόσα χρόνια μπορείς να <μείνεις> στο επάγγελμα αυτό; 17,5 χρόνια, γιατί τα χρόνια των Ιπταμένων μετράνε διπλά. 5.Έκανες φίλους μέσα από την εμπειρία του επαγγέλματος αυτού; Πάρα πολλούς, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. 6.Θα ήθελες να ξαναπεράσεις αυτήν την εμπειρία; Αν γεννιόμουν δεύτερη φορά , θα φοιτούσα πάλι στην σχολή Ικάρων. 7.Πες μας μια από τις καλύτερες και μια από τις χειρότερες στιγμές σου, κατά την διάρκεια του επαγγέλματος αυτού. Η καλύτερη ήταν όταν με επέλεξαν, για να πάω στο Αεροπορικό Αμερικανικό Πανεπιστήμιο.Η χειρότερη ήταν όταν κινδύνευσα να βγω έξω από τον διάδρομο προσγείωσης, επειδή έβρεχε πολύ και κόντεψα να πεθάνω. 8.Ποιοι είναι οι κίνδυνοι αυτού του επαγγέλματος; Πάντοτε υπάρχει κίνδυνος, όταν κατά την διάρκεια της πτήσης, ο κινητήρας του αεροπλάνου χαλάσει. 9.Θέλεις τα παιδιά σου να ακολουθήσουν το ίδιο επάγγελμα με εσένα; Αν όχι θα τους το επέβαλες; Το κάθε παιδί είναι ξεχωριστή προσωπικότητα και μόνο του μπορεί να επιλέξει το επάγγελμα που του αρέσει και αγαπάει.
Ο γαλατάς ήταν επάγγελμα πλανόδιου μικροπωλητή παλαιότερων εποχών, που διατηρήθηκε μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Ο γαλατάς εργαζόταν στα μεγάλα αστικά κέντρα και όχι στα χωριά, καθώς εκεί υπήρχε η δυνατότητα, για άμεση πώληση φρέσκου γάλακτος. Ο γαλατάς αναλάμβανε τη διάθεση του γάλακτος και άλλων γαλακτοκομικών προϊόντων (συνηθέστερα γιαουρτιού η βουτυρου) στα σπίτια. Το μεταφορικό του μέσο ήταν ένα υποζύγιο (γάιδαρος ή μουλάρι, μερικές φορές ρυμουλκούσαν και ανοικτή ή κλειστή ελαφριά άμαξα) και αργότερα το ποδήλατο ή μηχανοκίνητο δίτροχο. Σήμερα δεν υπάρχει ο γαλατάς ,σήμερα οι άνθρωποι προμυθευονται το γάλα απο τα supermarket η τα παντοπωλεία Πηγή: Βικιπαίδεια
Πληροφορίες από Βικιπαίδεια : Ο Ιππόκαμπος ανήκει στο γένος των ιχθύων, της οικογένειας των συγναθιδών, της κλάσης των ακτινοπτερυγίων και απαντάται στα παράλια ύδατα, κυρίως στις βόρειες θάλασσες και στη Μεσόγειο.Είναι και λίγο κακός κολυμβητής, γι΄αυτό και χρησιμοποιεί πολύ συχνά την ουρά του για να γαντζωθεί σε σταθερά αντικείμενα, όπως κοράλλια. Κάτι ιδιαίτερο που έχει ,είναι η όρθια στάση του!Και επίσης ιδιαίτερο και μοναδικό σε αυτόν είναι τα αυγά του θηλυκού τα οποία παραλαμβάνει ο αρσενικός και τα οποία τοποθετεί σε ειδικό ασκό της κοιλίας του όπου και εκκολάπτονται! Το μήκος του φθάνει τα 25 εκατοστά, έχει ρύγχος βραχύ και σωληνοειδές που καταλήγει σε στόμα ευρύ. Από τον τράχηλο εκφύονται δύο μικρά πτερύγια. Το σώμα του είναι πεπιεσμένο που καλύπτεται εξ ολοκλήρου από διογκωμένα λέπια που απολήγουν σε ακίδες κατά εμφανείς χρωματικές ζώνες. Πληροφορίες για την ουρά του ,από το JW.ORG : Ο ιππόκαμπος ,έχει ένα πολύ ασυνήθιστο χαρακτηριστικό για ψάρι, την συλληπτήρια ουρά του! Μπορεί να γαντζώνεται από κάπου και να μην παρασύρεται από τα θαλάσσια ρεύματα! Η διατομή, είναι τετράγωνη και όχι στρογγυλή όπως των περισσότερων ζώων που έχουν συλληπτήρια ουρά. Το τετράγωνο σχήμα της,σε αντίθεση με το στρογγυλό ,επιτρέπει στην ουρά να εφάπτεται σε μεγαλύτερη επιφάνεια, και έτσι είναι πιο δύσκολο να απαγκιστρωθεί! Ο ιππόκαμπος, τυλίγει και ξετυλίγει την ουρά του ξοδεύοντας ελάχιστη ενέργεια, επιπλέον η ουρά περιβάλλεται από κοκάλινες αλληλεπικαλυπτόμενες πλάκες που συνδέονται με πολλές αρθρώσεις. Όταν η ουρά δέχεται υπερβολική πίεση, οι πλάκες γλιστρούν η μια πάνω από την άλλη για να απορροφήσουν την πίεση ,έτσι προστατεύετε η σπονδυλική στήλη από πιθανή βλάβη! Ο σχεδιασμός της, θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε ρομπότ έρευνας και διάσωσης τα οποία πρέπει να έχουν μεγάλη αντοχή και να ελίσσονται σε στενούς χώρους, θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί σε χειρουργικό εξοπλισμό. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ρως Χάτον (που είναι επίκουρος καθηγητής ρομποτικής και μηχανολογίας ,στο πολιτειακό πανεπιστήμιο του Όρεγκον) ,όσα κατασκευάζουν οι άνθρωποι, είναι συνήθως ,δύσκαμπτα, όσα κατασκευάζει η φύση όμως ,είναι όσο ανθεκτικά χρειάζεται για να μη σπάνε και αρκετά εύκαμπτα για να κάνουν πολλά και διάφορα πράγματα! Να γιατί τα ζώα μπορούν να αποτελέσουν μεγάλη πηγή έμπνευσης στην εξέλιξη της ρομποτικής!
Το κόκκινο ελάφι είναι ζώο προς εξαφάνιση, εδώ στην Ελλάδα. Είναι ένα πολύ όμορφο ζώο. Δυστυχώς στη χερσόνησο της Σιθωνίας τα ελάφια περιορίστηκαν, στα τέλη του 20ου αιώνα. Συγκεκριμένα στην ορεινή περιοχή της Ροδόπης και της Πάρνηθας. Ξέρατε ότι το κόκκινο ελάφι είναι ένα από τα μεγαλύτερα φυτοφάγα ζώα στην Ελλάδα; Γενικά δεν το βλέπουμε συχνά όμως, μπορεί να παίξει μεγάλο και ουσιαστικό ρόλο, στη διαμόρφωση και την εξέλιξη των οικοσυστημάτων. Ειδικά στις μέρες μας που εγκαταλείπεται σταδιακά η (ελεύθερη) κτηνοτροφία. Και κάποιες πληροφορίες από την Βικιπαίδεια: Κύρια προϊόντα του ελαφιού αποτελούν κυρίως το κρέας, το δέρμα και τα κέρατά του. Το κρέας του είναι από τα πιο νόστιμα και είναι ανεκτίμητο για τους αρρώστους. Επίσης, το δέρμα του χρησιμοποιείται για ενδύματα και κάθε λογής δερμάτινα είδη. Τα κέρατά του είναι πολύτιμα για την κατασκευή λαβών διάφορων αντικειμένων, όπως πιρούνια, μαχαίρια, μπαστούνια κλπ., καθώς επίσης και για κόλλα και ζελατίνα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή στολιδιών ή άλλων αντικειμένων, όπως για θήκες κεριών. Παλιότερα αποτελούσαν μια από τις σπουδαιότερες πρώτες ύλες για την παραγωγή αμμώνιας.
Ασχολούμαι με την μουσική, και βρήκα κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες από ένα παλιότερο βιβλίο μου. Joseph Haydn Ήταν ένας μουσικός συνθέτης από την Αυστραλία. Γεννήθηκε το 18ο αιώνα. Όταν ήταν 6 ετών, άρχισε να τραγουδάει σε μία χορωδία. Είχε μια καταπληκτική φωνή και ήταν ένας ταλαντούχος τραγουδιστής. Αυτό όμως δεν το σταμάτησε από το να συνθέτει όμορφη μουσική. Έπαιζε πιάνο και βιολί. Επίσης δίδαξε νέους μουσικούς όπως ο Beethoven και ο Mozart. Johann Sebastian Bach Είχε γεννηθεί στην Γερμανία τον 17ο αιώνα. Ήταν διδαγμένος για να παίζει πιάνο και βιολί από τον πατέρα του. Όταν ήταν 10 ετών, τον είχαν στείλει σε ένα από τα καλύτερα μουσικά σχολεία της Γερμανίας. Οι γονείς του πέθαναν όταν ήταν μικρός, όποτε τον μεγάλωσε ο αδερφός του. O Bach συνέθετε μουσική για τραγουδιστές και για ορχήστρες. Ludwig van Beethoven Γεννήθηκε στην Γερμανία τον 18ο αιώνα. Ήξερε να παίζει πιάνο και βιολί όταν ήταν 4 ετών. Ο πατέρας του ήταν πολύ αυστηρός και συχνά τον έκανε να κλαίει. Όταν ήταν 10 ετών, άρχισε να κάνει μουσικά μαθήματα. Όταν ήταν 20 ετών έγινε κουφός, αλλά αυτό δεν τον σταμάτησε από το να σταματήσει να παίζει πιάνο ή να μην συνθέτει μουσική.
Χιλιάδες χρόνια πίσω, οι άνθρωποι δεν αγόραζαν τα πράγματα που ήθελαν με χρήματα. Συνήθως τα πλήρωναν με αλάτι, τσάι, ζώα κ.α. Οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν μικρά κομμάτια από ασήμι και χρυσό για να πληρώσουν ότι αγόραζαν. Το μέταλλο ήταν ευκολότερο να το κουβαλήσεις παρά ζώα ή σακιά με αλάτι και τσάι. Αλλά τα κομμάτια από το μέταλλο είχαν διαφορετικό μέγεθος και δεν είχαν αριθμούς πάνω τους , οπότε οι άνθρωποι δεν ήξεραν την αξία τους. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν κομμάτια από μέταλλο επίσης. Τα χάρασσαν ώστε να ξέρουν την αξία τους. Αυτά ήταν τα πρώτα νομίσματα. Συχνά έβαζαν φωτογραφίες από βασιλιάδες πάνω τους. Στην συνέχεια άλλες χώρες από όλο τον κόσμο , άρχισαν να χρησιμοποιούν τα νομίσματα. Στην Κίνα δεν υπήρχε αρκετό μέταλλο για να φτιαχτούν νομίσματα, οπότε χρησιμοποίησαν χαρτί. Η Κίνα έγινε η πρώτη χώρα που έφτιαξε χάρτινα χρήματα. Υπήρχαν φωτογραφίες από νομίσματα πάνω στο χαρτί για να δείχνουν την αξία του χαρτονομίσματος. Όταν ο Μάρκο Πόλο, ο διάσημος Ιταλός εξερευνητής, γύρισε πίσω από την Κίνα, είπε σε όλους για τα χαρτονομίσματα. Τότε οι άνθρωποι σκέφτηκαν ότι ήταν μια χαζή ιδέα επειδή δεν θα είχαν αξία! Οι άνθρωποι στην Ευρώπη άρχισαν να χρησιμοποιούν τα χαρτονομίσματα 500 χρόνια μετά. Σήμερα όταν θέλουμε να αγοράσουμε κάτι χρησιμοποιούμε χαρτονομίσματα, κέρματα , επιταγές και πιστωτικές κάρτες! Αυτό το κείμενο το είδα σε ένα βιβλίο μου.
Ο αφρικανικός ελέφαντας ,έχει μεγάλα αυτιά ,για να ελέγχει τη θερμοκρασία του σώματός του, μεγάλους χαυλιόδοντες, και δεν εξημερώνεται. Έχει ύψος 3,20 μ. ,ταχύτητα 40χλμ. την ώρα και διάρκεια ζωής 60 με 70 χρόνια. Δυστυχώς απειλείται από την λαθροθηρία! Γνωρίζω τρία είδη του: τον αφρικανικό ελέφαντα του θάμνου, τον αφρικανικό ελέφαντα της σαβάνας και τον αφρικανικό ελέφαντα των δασών… Κάποιες πληροφορίες για την προβοσκίδα τους: Η προβοσκίδα τους, είναι ένα εντυπωσιακό πολυεργαλείο! Είναι ευέλικτη και δυνατή! Μάλιστα με τη δύναμή της, μπορεί να σηκώσει και δέντρο! Μερικοί ελέφαντες, χρησιμοποιούν την προβοσκίδα τους για να τραφούν κάθε μέρα με περίπου 270 κιλά βλάστηση! Οι προβοσκίδες τους επίσης μπορούν να τους βοηθήσουν να πιούν νερό ,σαν να είχαν καλαμάκι! Μπορούν να εκτοξεύσουν νερό ,σαν συντριβάνι και να κολυμπήσουν σαν να έχουν αναπνευστήρα! Με την προβοσκίδα τους, αγγίζουν απαλά, σμπρώχνουν δυνατά και σαλπίζουν προειδοποιώντας τους γύρω τους! Δεν έχει οστά αλλά περιέχει περίπου 150.000 μυικές δέσμες, γι’αυτό και η επιστήμονες, θαυμάζουν την ευλυγισία της! Εμπνευσμένοι μάλιστα από αυτήν, κάνουν σχέδια για ρομπότ με μεγαλύτερη ευελιξία!
Αμέτρητα παιδιά σε όλο τον κόσμο γίνονται στόχος εκφοβισμού κάθε μέρα.Μπορούμε όμως, να κάνουμε κάτι για να αλλάξουν τα πράγματα!Χωρίς φυσικά να ανταποδίδουμε και εμείς! Ο εκφοβισμός είναι ένα πάρα πολύ άσχημο πράγμα, που δυστυχώς, πλέον γίνεται σε αρκετά αδύναμα άτομα !Το Ίντερνετ διευκολύνει τον εκφοβισμό.Μάλιστα, όπως αναφέρει το βιβλίο Ασφάλεια στον κυβερνοχώρο,ακόμη και καλά παιδιά μπορούν να γίνουν κακά επειδή νιώθουν πιο δυνατά όταν “κρύβονται” πίσω από μια απρόσωπη οθόνη! Πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ,επειδή ο διαδικτυακός εκφοβισμός, έχει πολύ σοβαρές συνέπειες. Μπορεί να προξενήσει μοναξιά και κατάθλιψη. Μερικά θύματά του μάλιστα έχουν αυτοκτονήσει! Το ακόλουθο βίντεο που βρήκα στο JW.ORG,θα δώσει λύσεις για να μην δίνουμε την ευκαιρία στους εκφοβιστές να μας πειράζουν:
H ιστορία του οίκου Gucci που γράφτηκε με αίμα. Στα 20 του χρόνια ο Μaurizio Gucci, ο εγγονός του ιδρυτή του διάσημου οίκου. Γνώρισε την Patricia Reggiani σε ένα πάρτι του Mιλάνου, εντυπωσιάστηκε μαζί της. Και το 1972 παρά τις αντιδράσεις του πατέρα του, οι δυο τους ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου. Απέκτησαν μαζί 2 κόρες και ζούσαν μια φαινομενικά ονειρεμένη ζωή, μέσα στα πλούτη και τις δεξιώσεις. Δυστυχώς δεν κράτησε για πολύ μετά, από 12 χρόνια γάμου ο κληρονόμος αφήνει την Patricia με μια πιο νεαρή γυναίκα την Paola Franchi. Παράλληλα ως μέτοχος του 50% και πρόεδρος του Gucci επικεντρώθηκε στη δουλειά του. Ενεπλάκη σε διάφορους δικαστικούς αγώνες, μέχρι που για οικονομικούς λόγους το 1993, πούλησε το μερίδιό του έναντι 150 εκατομμυρίων δολαρίων. Βάζοντας έτσι τέλος στην ιταλική ιδιοκτησία της Gucci. Η κίνησή του αυτή εξόργισε την πρώην σύζυγό του, η οποία είχε εμμονή με τον οίκο. Εκτός αυτού η Patricia δεν ήταν ικανοποιημένη ούτε με τα χρήματα που λάμβανε ως διατροφή, τα οποία έφταναν και τα ένα εκατομμύριο δολάρια το χρόνο, αλλά ούτε και με το ενδεχόμενο να παραχωρήσει το επίθετο Gucci. Στο τελευταίο δικαστήριο ανάμεσα τους ακούστηκε ένα ηχητικό μήνυμα της Patricia “για σένα η κόλαση δεν έχει έρθει”. Το πρωί της εικοστής εβδόμης Μαρτίου του 1997 ο Μaurizio κείτεται νεκρός στα σκαλιά του γραφείου του. Είχε πυροβοληθεί 3 φορές. Υπήρξαν διάφορες θεωρίες αλλά χωρίς πειστήρια απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Αργότερα μέσω ενός ανώνυμου τηλεφωνητή η αστυνομία λύνει το φονικό μια ολόκληρη συνωμοσία δολοφονίας με επίκεντρο την Patricia Reggiani. Η οποία πλήρωσα 365.000 δολλάρια έναν άντρα για να δολοφονήσει τον πρώην σύζυγό της. Η αστυνομία κατάφερε να συγκεντρώσει αρκετά αποδεικτικά στοιχεία συμπεριλαμβανομένης και μιας δικής της καταχώρησης στο καρτιέ ημερολόγιό της. Την ημέρα της δολοφονίας του άνδρα της, είχε γράψει στα ελληνικά τη λέξη “παράδεισος”. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 21χρόνια. Λίγα χρόνια μετά απέρριψε το δικαίωμα αποφυλάκισης που είχε ως όρο να εργαστεί καθώς όπως είπε δεν έχω δουλέψει ποτέ στη ζωή μου και δεν έχω σκοπό να το κάνω τώρα!”. Μετά την αποφυλάκισή της το 2016 η Patricia θεαθεί να περπατάει στο Μιλάνο με σκούρα γυαλιά ηλίου, χρυσά κοσμήματα και έναν παπαγάλο μακάο σκαρφαλωμένο επάνω της. Όταν ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο “γιατί προσέλαβε έναν δολοφόνο να σκοτώσει τον άντρα της εκείνη απάντησε “η όρασή μου δεν είναι τόσο καλή δεν ήθελα να αστοχήσω”. Μαύρη χήρα όπως την αποκαλεί ο ιταλικός τύπος, σήμερα είναι 72 ετών και εξακολουθεί ακάθεκτη να χρησιμοποιεί το επίθετο του πρώην άντρα καθώς όπως λέει της αξίζει γιατί είναι η πιο GUCCI από όλους. *Με βοήθησε να γράψω αυτό το άρθρο ένα βιντεάκι που είδα.
Η χώρα μας έχει από παλιά πολλά έθιμα αλλά συνηθισμένα και αλλά όχι τόσο. Είμαι σίγουρος πως όλοι έχετε ακούσει για τη βασιλόπιτα τη πρωτοχρονιά, το τσούγκρισμα των αυγών το Πάσχα, για τα κάλαντα και πολλά άλλα. Έχετε ακούσει όμως για τις κλαδαριές; Οι κλαδαριές είναι ένα έθιμο πού γιορτάζεται σε ένα από τα χωριά της Κοζάνης, την Γαλατινή. Κάθε γειτονιά φτιάχνει τη δικιά της μαζεύοντας ξύλα και στοιβάζοντας τα με τρόπο ώστε να την κάνουν όσο ψηλότερη γίνεται. Η προεργασία ξεκινάει αρκετές μέρες πριν τις Απόκριες. Αυτό το διάστημα κάποιοι νέοι της γειτονιάς τις φυλάνε ακόμα και το βράδυ για να μην τους τις χαλάσουν άλλοι από άλλες γειτονιές. Την παραμονή των Απόκρεων τις ανάβουν φωτιά και όλη η γειτονιά ντυμένη αποκριάτικα μαζεύεται γύρω από τη δικιά της τραγουδώντας παραδοσιακά αποκριάτικα τραγούδια και χορεύοντας γύρω της μέχρι να σβήσει. Τέλος, η γειτονιά που κερδίζει είναι αυτή που η κλαδαριά της θα σβήσει τελευταία.
9 Φεβρουαρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας Αναδημοσίευση από άρθρο στην Καθημερινή του κ. Ζακ Μπουσάρ εκαθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ. Πάνε τουλάχιστον 35 αιώνες που η ελληνική γλώσσα γράφεται, και τουλάχιστον 40 αιώνες που μιλιέται στον ίδιο χώρο, την ύστατη αιχμή της Χερσονήσου του Αίμου. Χάρη στη φιλοπεριέργεια και την εφευρετικότητα των Ελλήνων έχουμε το προνόμιο να απολαμβάνουμε, εμείς οι σύγχρονοι επίγονοι, έναν από τους πιο ανεπτυγμένους πολιτισμούς της Δύσης. Το χρέος μας απέναντι στον ελληνικό πολιτισμό παραμένει απεριόριστο όσον αφορά τις τέχνες και τις επιστήμες· κι όμως οφείλεται η προκοπή μας κατά κύριο λόγο στη γραπτή παράδοση. Πολλές χώρες διαθέτουν αξιοθέατα μνημεία και τοπία, αλλά καμία άλλη χώρα δεν προσφέρει τέτοιο θησαυρό κειμένων σε όλους τους τομείς της διάνοιας και της δημιουργίας. Η ελληνική γλώσσα διέσωσε και αφομοίωσε ό,τι χρήσιμο είχε να επιδείξει ο μεσογειακός περίγυρος και πολιτισμός: η ελληνική αποθησαύρισε ξένες λέξεις όπως «θάλασσα», «Αθηνά», «Κόρινθος», «λαβύρινθος», «οίνος», «έλαιον», «κυπάρισσος» και των πολιτικών συστημάτων τα γνωστά «βασιλεύς», «τύραννος», «κυβερνήτης» και «άναξ». Η πιο ουσιώδης προσφορά της ελληνικής γλώσσας ξεπερνάει το θέμα του λεξιλογίου: πρόκειται για τη δόμηση του λόγου. Οι Ελληνες στοχαστές έβαλαν τάξη στις έννοιες, οδήγησαν τον άνθρωπο από τον μύθο στον λόγο. Ο λόγος σημαίνει πρώτα το όργανο της σκέψης, μετά τη δυνατότητα του σκέπτεσθαι, ύστερα τη λειτουργία της σκέψης, σημαίνει και την εσωτερική έννοια που εμφανίζεται στον νου, την ιδέα, τη λέξη που εξωτερικεύεται, τον προφορικό λόγο, και τέλος τον γραπτό λόγο. Βάζοντας τάξη στη λειτουργία του λόγου, οι Ελληνες σοφοί επινόησαν τους λογισμούς, τον συλλογισμό, τη λογική. Αν σήμερα αναλύουμε τις προτάσεις του λόγου με την ορολογία της γραμματικής, «sujet» [sub-jectus], «objet» [ob-jectum], «subjonctif» [sub-junctivus], το χρωστάμε στην ελληνική λογική του λόγου «υπο-κείμενο», «αντι-κείμενο», «υπο-τακτική». Με το εργαλείο της λογικής, ίσως η μεγαλύτερη κατάκτηση της ελληνικής υπήρξε –και υφίσταται πάντα– η δυνατότητα να δημιουργεί κατά βούληση αφηρημένες έννοιες και σύνθετες λέξεις. Οι Ρωμαίοι κατάλαβαν πρώτοι την ανωτερότητα της ελληνικής και αφομοίωσαν στη γλώσσα τους άπειρες ελληνικές λέξεις. Το ίδιο έκαναν οι Λατίνοι του Μεσαίωνα, οι οποίοι δημιούργησαν με τη σειρά τους νεολογισμούς όπως «metaphysica», που υιοθέτησαν στη συνέχεια οι Ελληνες, όπως για παράδειγμα τον όρο «μεταφυσική». Από κει χιλιάδες όροι, επιστημονικοί και κοινοί, έχουν εμπλουτίσει τις δυτικές γλώσσες. Δεν είναι μόνο οι λέξεις «pédagogie», «cosmologie» που προέρχονται από τα ελληνικά, αλλά ακόμα και κοινές λέξεις όπως «pause» [παύσις], «attention» [ad-tendo / προσ-οχή] και άλλες μέσω της λατινικής πολλές φορές. Οι Ελληνες στοχαστές έβαλαν τάξη στις έννοιες, οδήγησαν τον άνθρωπο από τον μύθο στον λόγο. Καταλήγοντας, δηλώνω ενσυνείδητα ότι πολύ τυχερός είναι αυτός που σκέπτεται και μιλάει ελληνικά γιατί έχει τη δυνατότητα –αν θέλει– να εμβαθύνει στην ερμηνεία του σύμπαντος με τη μητρική γλώσσα του δυτικού πολιτισμού. Η ελληνική, με τη λογική και τον θησαυρό βασικών εννοιών που διαθέτει, στηρίζει κάθε μορφωμένο άνθρωπο της εποχής μας που επιθυμεί να κατανοήσει τον κόσμο και να μάθει άλλες γλώσσες. Η ελληνομάθεια είναι το «σήμα κατατεθέν» του καλλιεργημένου πολίτη του αιώνα μας. Ζήτω η ελληνική γλώσσα! * Ο κ. Ζακ Μπουσάρ είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ.
Υπάρχουν διάφορες παιδικές σειρές για την ανάπτυξη του παιδιού κι εγώ ξέρω μερικές από αυτές. Ορίστε μερικές που ξέρω: Η Ντόρα η μικρή εξερευνήτρια είναι παιδικό που διδάσκει τα παιδιά αγγλικά. Να μερικές πληροφορίες που βρήκα στην Βικιπαίδεια για το παιδικό: Η Ντόρα, που αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο της παιδικής τηλεοπτικής σειράς, είναι μια εφτάχρονη ηρωίδα αφρικανικής καταγωγής που μιλάει αγγλικά και ισπανικά. Ταξιδεύει με τη μαϊμού Boots και με ένα σακίδιο πλάτης σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Βιώνει κάθε φορά μια διαφορετική περιπέτεια με τους ανθρώπους που συναντάει, βοηθώντας τους και ζητώντας την συμμετοχή των τηλεθεατών για να λύσουν γρίφους. Περιλαμβάνει βασικά στοιχεία εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας (αριθμούς, οδηγίες και απλές φράσεις) με έμφαση στη δίγλωσση προσχολική εκπαίδευση. Το Μια φορά κι έναν καιρό ήταν…ο άνθρωπος διδάσκει διάφορα πράγματα όπως πως είναι τα κύτταρα ή πως λειτουργεί η καρδιά ή το κυριότερο πως έγινε ο άνθρωπος. Να μερικές πληροφορίες από τη Βικιπαίδεια: Μια φορά κι έναν καιρό… Άνθρωπος είναι μια γαλλική τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων του 1978 σε σκηνοθεσία Albert Barillé . Είναι το πρώτο στο Once Upon a Time… franchise. Η σειρά εξηγεί την παγκόσμια ιστορία σε μια μορφή σχεδιασμένη για παιδιά. Η δράση επικεντρώνεται γύρω από μια ομάδα. Οι ίδιοι γνώριμοι χαρακτήρες εμφανίζονται σε όλα τα επεισόδια καθώς αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της εποχής τους. Μια φορά κι έναν καιρό… Ο άνθρωπος αγοράστηκε από τα περισσότερα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά κανάλια στην Ευρώπη (και σε πολλές άλλες χώρες) και είναι γνωστός σε σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού. Το πρόγραμμα είναι γνωστό για την εξήγηση γεγονότων στα παιδιά από διαφορετικές οπτικές γωνίες, καθώς οι κύριοι χαρακτήρες προέρχονται από πολλούς πολιτισμούς. Παρά την ηλικία του, ο αριθμός των πραγματικών σφαλμάτων είναι πολύ χαμηλός και οι περισσότερες χώρες επαναλαμβάνουν τη σειρά κινουμένων σχεδίων κάθε λίγα χρόνια. Οι σεκάνς τίτλων έναρξης και λήξης της σειράς χρησιμοποίησαν περίφημα την Toccata και τη Φούγκα σε ρε ελάσσονα του Johann Sebastian Bach ως την κύρια θεματική μουσική του τίτλου . Συντομεύοντας το κομμάτι σε μήκος μόνο 2 λεπτών, η εισαγωγή χρησιμοποιεί την αρχή, η οποία μεταβαίνει στην αρχή του μεσαίου τμήματος και τελικά το δραματικό τέλος για να συμπέσει με την καταστροφή της Γης στο τέλος της εισαγωγής. Η εκπομπή προβλήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες στο History Channel ξεκινώντας τον Ιανουάριο του 1996. Οι μικροί Αϊνστάιν τους έβλεπα κι εγώ όταν ήμουν περίπου στον παιδικό σταθμό και τους λάτρευα εντελώς. Μαθαίνουν πολλά πράγματα στα παιδιά αλλά δεν θυμάμαι ποια. Δυστυχώς δεν βρήκα πληροφορίες για τους μικρούς Αϊνστάιν. 🙁
Εσείς έχετε πάει ποτέ στα Χάνια του Πηλίου; Εγώ πήγα πριν 2 χρόνια και φέτος (περίπου πριν έναν μήνα) και τα πέρασα φανταστικά. Έπαιξα με τους φίλους μου, έκανα ski και μετά όλοι πήγαμε σ’ ένα πολύ ωραίο εστιατόριο και φάγαμε. Μερικές πληροφορίες από τη βικιπαίδεια!!! Τα Χάνια Πηλίου είναι ορεινός οικισμός του νομού Μαγνησίας. Είναι χτισμένα σε υψόμετρο 1.190 μέτρων στις πλαγιές του Πηλίου και αποτελούν τον ορεινότερο οικισμό του νομού Μαγνησίας. Βρίσκονται πάνω στον επαρχιακό δρόμο Βόλου-Ζαγοράς, σε απόσταση 26 χιλιομέτρων από τον Βόλο. Το χωριό πήρε το όνομά του από τα παλιά χάνια, στα οποία φιλοξενούνταν όσοι ταξίδευαν στην περιοχή. Τα Χάνια ανήκουν στο Δημοτική Ενότητα Αγριάς του Δήμου Βόλου και ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 57 κάτοικοι. Στα Χάνια λειτουργεί το χιονοδρομικό κέντρο Πηλίου και γι’ αυτό τον λόγο προσελκύουν πολλούς επισκέπτες κατά τους χειμερινούς μήνες. Στον οικισμό λειτουργούν πολλοί ξενώνες και ταβέρνες.
Πληροφορίες από Βικιπέδια: Με την λέξη Ευαγγελισμός αναφερόμαστε στη χαρμόσυνη είδηση για τον Χριστιανισμό, της επικείμενης γέννησης του Ιησού Χριστού, που δόθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς τη Μαριάμ. Επίσης, με τον ίδιο όρο αναφερόμαστε στην εκκλησιαστική θεομητορική εορτή που τελείται την 25η Μαρτίου προς ανάμνηση του γεγονότος αυτού. Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Λουκά (α’ 26-38), ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου συνέβη έξι μήνες μετά τη θαυμαστή σύλληψη του Ιωάννη του Προδρόμου από την Ελισάβετ, τη γυναίκα του Ζαχαρία, όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από τον Θεό προς την Παρθένο Μαριάμ (Μαρία) για να της ανακοινώσει ότι θα φέρει στον κόσμο τον Υιό του Θεού. Εκείνη την περίοδο, η Μαρία ζούσε στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και ήταν μνηστευμένη με τον ξυλουργό Ιωσήφ. Ο Γαβριήλ εμφανίσθηκε ξαφνικά μπροστά στη Μαρία και της απηύθυνε τον χαιρετισμό: «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο κύριος μετά σου». Η νεαρή γυναίκα ήταν λογικό να πανικοβληθεί, αλλά ο αρχάγγελος την καθησύχασε: «Μη φοβού Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν». Μόλις συνήλθε από την ταραχή, η Μαρία γεμάτη απορία ρώτησε τον αρχάγγελο πώς θα συλλάβει, αφού δεν γνωρίζει τον άνδρα. Ο Γαβριήλ της αποκρίθηκε ότι το Άγιο Πνεύμα θα την καλύψει σαν σύννεφο και θα ενεργήσει αφανώς και μυστηριωδώς τη σύλληψη του Υιού του Θεού. Και για να γίνει πιο πιστευτός επικαλέστηκε τη θαυμαστή σύλληψη του Ιωάννου του Προδρόμου από την Ελισάβετ. Η Μαρία πείστηκε από τα λόγια του Γαβριήλ («Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου») και ο αρχάγγελος Γαβριήλ «απήλθε». Το απολυτίκιο του Ευαγγελισμού Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις. Ο υιός του Θεού υιός της Παρθένου γίνεται και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν: Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.
Το έθιμο της κυρά-Σαρακοστής είναι από τα παλιότερα έθιμα που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα, σήμερα όμως λίγο πολύ ξεχασμένο. Χρησίμευε πάντα ως ημερολόγιο για να μετράμε τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα, καθώς η κυρά-Σαρακοστή έχει 7 πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της περιόδου της Σαρακοστής. Πρόκειται για ένα έθιμο που τείνει στις ημέρες μας να εκλείψει, ενώ παλαιότερα το συναντούσαμε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με διάφορες παραλλαγές και χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Η κυρά-Σαρακοστή, στις περισσότερες περιοχές, ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά, που απεικόνιζε μια γυναίκα, που έμοιαζε με καλόγρια, με 7 πόδια, σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται, ένα σταυρό γιατί πήγαινε στην εκκλησία και χωρίς στόμα γιατί νηστεύει. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, αρχής γενομένης από το Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, της έκοβαν ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι (περιοχή της Χίου), το οποίο τοποθετούσαν μαζί με άλλα. Όποιος το έβρισκε θεωρούνταν τυχερός και γουρλής. Σε κάποιες περιοχές, το έβδομο πόδι το τοποθετούσαν μες στο ψωμί της Ανάστασης και όποιος το έβρισκε του έφερνε γούρι. Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η κυρά-Σαρακοστή φτιάχνεται από ζυμάρι με απλά υλικά και, κυρίως, πολύ αλάτι για να μη χαλάσει. Εξάλλου, δεν τρωγόταν, αφού χρησιμοποιούνταν ως ημερολόγιο. Αλλού πάλι, την έφτιαχναν από πανί και τη γέμιζαν με πούπουλα. Στον Πόντο, η κυρά-Σαρακοστή ήταν μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που το κρεμούσαν απ’ το ταβάνι και πάνω του είχαν καρφωμένα επτά φτερά κότας, ώστε να αφαιρούν ένα φτερό κάθε εβδομάδα. Εδώ το έθιμο ονομαζόταν “Κουκουράς”, ο οποίος ήταν και ο φόβος των παιδιών! Για το έθιμο της κυρα-Σαρακοστής έχουν γραφτεί οι παρακάτω στίχοι: Την κυρά Σαρακοστή που ‘ναι έθιμο παλιό οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν’ με αλεύρι και νερό. Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι ένα σταυρό μα το στόμα της ξεχνούσαν γιατί νήστευε καιρό. Και τις μέρες τις μετρούσαν με τα πόδια της τα επτά κόβαν’ ένα τη βδομάδα μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά.
Έχετε μάθει για την Πομπηία , αν όχι είναι καιρός να μάθετε . Διαβάστε τώρα κάποιες πληροφορίες που βρήκα: Ο Βεζούβιος για πολλά χρόνια πέρναγε απαρατήρητος ως ένα μεγάλο και άκακο βουνό, στολίδι της Πομπηίας, μέχρι που έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Ο Στράβων, αρχαίος Έλληνας γεωγράφος και ιστορικός, μάλιστα κατέγραψε ότι το βουνό ήταν σκεπασμένο με ωραίους αγρούς, εκτός από την κορυφή του, που ήταν επίπεδη, μαύρη και σκεπασμένη. Έτσι, οι άνθρωποι της εποχής νόμιζαν ότι το βουνό είχε στο παρελθόν πάρει φωτιά, αλλά η φωτιά έσβησε πριν προχωρήσει στην πόλη. Η αλήθεια βέβαια αποκαλύφθηκε αργότερα, με τραγικό τρόπο. Στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ οι έκπληκτοι κάτοικοι έγιναν μάρτυρες ενός τραγικού γεγονότος. Ο Βεζούβιος, που όπως διαπίστωσαν, ήταν ένα μεγάλο ενεργό ηφαίστειο, εξερράγη καταστρέφοντας με την λάβα του ό,τι έβρισκε στον δρόμο του, χωρίς να κάνει διακρίσεις αν ήταν χωράφια, σπίτια ή άνθρωποι .Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, στην πλευρά της Τυρρηνικής θάλασσας, κοντά στη σημερινή Νάπολη. Χτίστηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τους Έλληνες στις ακτές της Καμπανίας, η οποία βρισκόταν στους πρόποδες του Βεζούβιου, γνωστός τότε ως βουνό. Στις 24 Αυγούστου ξημέρωσε μία φυσιολογική καλοκαιρινή μέρα, που γρήγορα όμως μετατράπηκε σε σκοτεινή, θανατηφόρα και άκρως ισοπεδωτική για την πόλη. Στην αρχή, πρώτο σημάδι του τι θα ακολουθούσε, ήταν το τρομερό κύμα σκόνης που σηκώθηκε στον αέρα. Στην συνέχεια ακολούθησε ένας τρομακτικός ήχος, σαν βρυχηθμός τέρατος που θα κατάπινε την πόλη, αν και αυτό το τέρας ήταν η λάβα και η στάχτη του ηφαιστείου που σκέπασαν τα πάντα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Η μανία του Βεζούβιου κράτησε δύο ολόκληρες μέρες. Ξεκίνησε με την βροχή ελαφρόπετρας διάρκειας περίπου 18 ωρών, επιτρέποντας στους περισσότερους κατοίκους να διαφύγουν. Μόνο 1.150 πτώματα έχουν βρεθεί μέχρι τώρα στο χώρο, επιβεβαιώνοντας πως αρκετοί ήταν οι κάτοικοι που σώθηκαν. Κάποια στιγμή τη νύχτα ή νωρίς την επόμενη μέρα, άρχισαν πυροκλαστικές ροές κοντά στο ηφαίστειο, που αποτελούνταν από σύννεφα πυκνής και πολύ καυτής τέφρας, αποτεφρώνοντας ή πνίγοντας τον υπόλοιπο πληθυσμό. Το βράδυ της δεύτερης ημέρας, η έκρηξη είχε τελειώσει, αφήνοντας μόνο ομίχλη στην ατμόσφαιρα μέσω της οποίας ο ήλιος έλαμπε ελάχιστα. Η καταστροφική ταχύτητα της λάβας και της στάχτης που «κατάπιναν» τα πάντα στο πέρασμά τους δεν άφησαν στους άτυχους κατοίκους της Πομπηίας μεγάλα περιθώρια αντιδράσεων. Οι περισσότεροι που προσπάθησαν να διαφύγουν από την θάλασσα πνίγηκαν από τις τεράστιες πύρινες πέτρες που εκτόξευε το ηφαίστειο, σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων. Ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε τα πάντα, μέσα σε λίγες ώρες, και άφησε την προηγουμένως χαρούμενη και γεμάτη ζωή πόλη, παγωμένη και νεκρή. Υπολογίζεται πως περίπου 12.000 κάτοικοι θάφτηκαν ζωντανοί από την λάβα ή πνίγηκαν στην θάλασσα, στην προσπάθεια τους να της ξεφύγουν. Όσοι είχαν αποδεχθεί την μανία του ηφαιστείου έκαναν το μοναδικό πράγμα που μπορούσαν να κάνουν. Αγκάλιασαν τους αγαπημένους τους και περίμεναν το άδικο τέλος τους. Την έκρηξη την γνωρίζουμε με λεπτομέρειες, καθώς την περιέγραψε σε δύο επιστολές του ο Πλίνιος ο Νεότερος, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας της καταστροφής. Στις επιστολές του περιγράφει και τον θάνατο του θείου του, Πλίνιου του Πρεσβύτερου, ο οποίος στην προσπάθεια του να δει την έκρηξη από κοντά και να βοηθήσει τους φίλους του που ζούσαν εκεί, ανέπνευσε τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις του Βεζούβιου και πέθανε. Η ιστορία του μάλιστα ενέπνευσε την ηφαιστειολογία και ο Πλίνιος τιμήθηκε με τον όρο πλίνια έκρηξη, που […]
Δείτε την παρουσίαση και επισκεφτείτε τη σελίδα για πληροφορίες σχετικά με την ασφαλή χρήση του διαδικτύου¨: https://saferinternet4kids.gr/
Η Φανουρόπιτα είναι μία νηστίσιμη πίτα της ελληνικής κουζίνας και φτιάχνεται την ημέρα της γιορτής του Αγίου Φανουρίου, 27 Αυγούστου. Την δίνουν στην εκκλησία ως ευλογία. Σύμφωνα με την παράδοση η πίτα αυτή φτιάχνεται για την μητέρα και την αδελφή του Αγίου. Ονομάζεται έτσι από το όνομα του Αγίου Φανουρίου. Αυτό το έθιμο γίνεται από ορισμένους χριστιανούς, ώστε ο Άγιος να φανερώσει σε κάποιον κάποια δουλειά ή κάτι που έχει χαθεί. Επίσης γίνεται και για την υγεία κάποιου και αυτό το έθιμο ξεκίνησε κυρίως από το θηλυκό φύλο.
Τα Άγια Θεοφάνια τα γιορτάζουμε 6 Ιανουαρίου. Όταν έγινε 30 ετών ο Χριστός πήγε στον Ιορδάνη ποταμό για να βαπτιστεί. Από τον μεγάλο ασκητή της ερήμου, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Ο οποίος ονόμαζε τον Χριστό Μεσσία και Λυτρωτή του κόσμου. Κατά τη βάπτιση του Χριστού άνοιξαν οι ουρανοί και κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα, σε μορφή περιστεριού και κάθισε πάνω στο Χριστό. Με τη βάφτιση του Κυρίου αγιάστηκε όλη η φύση των υδάτων και με τη βύθιση του στο νερό προανήγγειλε την κάθοδό του στον Άδη και την τριήμερη ένδοξη του Ανάσταση. Μέχρι τα μέσα του τέταρτου αιώνα η εορτή των Θεοφανίων και το ρίξιμο του σταυρού στα ύδατα, συνεορταζόταν μαζί με την εορτή της γεννήσεως του Κυρίου. Ως εορτή της ανθρωπότητας επικράτησε ως ξεχωριστός εορτασμός τους. Και για αυτόν τον λόγο υπάρχει αυτό το έθιμο, που πετάει ο ιερέας τον σταυρό στη θάλασσα για να αγιαστούν τα νερά. Μέχρι και σήμερα παίρνουν μέρος παιδιά και μεγάλοι για να πιάσουν τον σταυρό.
Εσάς σας αρέσουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια; Εμένα πάλι ναι. Το αγαπημένο μου ηλεκτρονικό παιχνίδι είναι το FIFA 2021. Το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει σχέση με το ποδόσφαιρο. Μπορείς να διαλέξεις όποια ομάδα θέλεις και να παίξεις με μία άλλη αντίπαλη ομάδα. Ο αγώνας ανάμεσα στις δύο ομάδες διαρκεί περίπου 20 λεπτά. Όποια ομάδα καταφέρει να βάλει τα περισσότερα γκολ νικάει. Ανά διαστήματα στο παιχνίδι βγαίνουνε πρωταθλήματα στα οποία η ομάδα σου πρέπει να καταφέρει να πάρει την πρώτη θέση για να είναι και η νικήτρια. Το παιχνίδι μπορείς να το τερματίσεις αν καταφέρεις να ξεκλειδώσεις όλους τους παίκτες αυτό όμως είναι δύσκολο γιατί κάθε χρόνο το παιχνίδι αναβαθμίζεται και βγάζει καινούργιες ομάδες και καινούργιους παίκτες, παρόλα αυτά όμως αν θέλεις μπορείς να συνεχίσεις να παίζεις όσο θες. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο σε αυτό το παιχνίδι είναι ότι μπορείς να παίξεις και με τους φίλους σου και να είναι αυτοί οι αντίπαλοι. Προτείνω σε όλους να κατεβάσετε αυτό το παιχνίδι είμαι σίγουρος πως θα σας αρέσει!
Πληροφορίες από Βικιπέδια: Ο Μάικλ Τζόζεφ Τζάκσον (Michael Joseph Jackson) (Γκάρυ, Ιντιάνα, 29 Αυγούστου 1958 – Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, 25 Ιουνίου 2009) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, στιχουργός και συνθέτης. Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία της μουσικής και του θεάματος. Με καριέρα πάνω από 4 δεκαετίες είναι ευρέως γνωστός ως ο «Βασιλιάς της Ποπ». Υπολογίζεται ότι οι πωλήσεις των δίσκων του αγγίζουν τα 400 εκατομμύρια. Γεννήθηκε στο Γκάρι της Ιντιάνα στις 29 Αυγούστου το 1958. Άρχισε τη σταδιοδρομία του το 1964 μαζί με τα αδέρφια του Τζάκι, Τίτο, Τζερμέιν και Μάρλον ως μέλος του συγκροτήματος The Jackson 5. To 1971 ξεκίνησε την σόλο καριέρα του στην δισκογραφική εταιρεία Motown Records. Το 1975 το συγκρότημα αποχώρησε από τη Motown και εντάχθηκε στο δυναμικό της Epic αλλάζοντας το όνομα σε The Jacksons. Ο Τζάκσον κυκλοφόρησε το 1979 τον δίσκο Off the Wall (αποχώρησε από τους The Jacksons το 1984). Από τότε, έγινε ένας από τους πιο εμπορικά επιτυχημένους καλλιτέχνες στην ιστορία της μουσικής. Νέβερλαντ Ο δίσκος Thriller, που κυκλοφόρησε το 1982, κατέκτησε τον τίτλο του πρώτου σε πωλήσεις δίσκου όλων των εποχών και παραμένει το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις, έχοντας πουλήσει 110 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως μέχρι σήμερα σύμφωνα με το Guinness World Records. Το 1983 ο Τζάκσον επανενώθηκε με τα αδέρφια του στο τηλεοπτικό αφιέρωμα Motown 25: Yesterday, Today, Forever όπου ερμήνευσαν παλιές τους επιτυχίες όπως “I Want You Back”, “The Love You Save”, “Never Can Say Goodbye” και “I’ll Be There” έπειτα ο Τζάκσον ερμήνευσε το “Billie Jean” όπου για πρώτη φορά έδειξε την χορευτική κίνηση “moonwalk” που έγινε σήμα κατατεθέν του. Έμεινε στην κορυφή του Billboard album chart για 37 εβδομάδες, κέρδισε 8 βραβεία Grammy και 7 τραγούδια του ανέβηκαν στο Τop #10. Το 1985 συμμετείχε μαζί με πάρα πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Stevie Wonder, Ray Charles, Tina Turner, Bruce Springsteen, Bob Dylan, Diana Ross, Kenny Rogers και πολλοί άλλοι στο τραγούδι We Are The World, το οποίο έγραψε ο Τζάκσον με τον Lionel Richie. Το 1986 ο Τζάκσον πρωταγωνίστησε στην ταινία του George Lucas, “Captain EO” με σκηνοθέτη τον Francis Ford Coppola. Το 1987 κυκλοφόρησε το Bad, το πρώτο άλμπουμ μετά από σχεδόν 5 χρόνια. Είναι το πρώτο άλμπουμ που έβγαλε 5 νούμερο ένα σινγκλ στις ΗΠΑ, “I Just Can’t Stop Loving You“, “Bad“, “The Way You Make Me Feel“, “Man in the Mirror“, και “Dirty Diana“. Το 1988 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του ονόματι “Moonwalk” και πρωταγωνίστησε στην ταινία “Moonwalker”. τις πληροφοριες τις βρηκα στην βικιπαιδεια
Το Σάββατο θέλαμε να πάμε με την οικογένειά μου στην περιοχή της Αθήνας Μοναστηράκι και πήγαμε με το μετρό. Το μετρό μέσα ήταν τεράστιο και είχε πίνακες που έδειχναν σε ποια περιοχή πάει. Πήγαινε με μεγάλη ταχύτητα και έκανε πολύ θόρυβο.
Πήγα στην φωταγώγηση του Βόλου κι ήταν πραγματικά τέλειο! Χορός, μουσική και τα πολύχρωμα μπαλόνια που άλλαζαν χρώμα κάθε δευτερόλεπτο τα οποίο πουλούσαν κάτι τύποι στα πεζοδρόμια. Μου άρεσε πάρα πολύ και το γλέντι που έκαναν κάποιοι και τραγουδούσαν μαζί με την Άννα Βίσση. Βασικά είμαι σίγουρος πως δεν ήταν μόνο αυτοί. Το καλύτερο σημείο της φωταγώγησης ήταν η ίδια η φωταγώγηση! Ήταν πανέμορφο και ταυτόχρονα μαζί με αυτό ήταν πυροτεχνήματα τα οποία ήταν πανέμορφα. Είχαν κόψει και την κυκλοφορία στους δρόμους και επίσης μαζί με αυτό υπήρχαν μπλε φώτα πάνω από τους δρόμους. Ήταν μια πολύ ωραία νύχτα.
Το Σπαθί, βρίσκεται στην Κομοτηνή και αποτελεί ένα πολύτιμο μνημείο για αυτήν! Είναι μια μεγάλη μαρμάρινη στήλη που πάνω της βρίσκεται ένα μεταλλικό ομοίωμα σπαθιού. Λέγεται πως όσο είναι το ύψος του μεταλλικού σπαθιού τόσο βρίσκεται η Κομοτηνή κάτω από τη θάλασσα καθότι η πόλη βρίσκεται σε μια πεδιάδα…Κατασκευάστηκε την εποχή της επταετίας στην Ελλάδα (1967-1974)! Η στήλη στην οποία Βρίσκετε το σπαθί, έχει ύψος 15 μέτρα, ενώ το ίδιο το σπαθί περίπου 13 μέτρα!
Το πρώτο ορεινό σανατόριο για φυματικούς στην Ελλάδα αλλά και το πρώτο πρεβαντόριο (ίδρυμα προληπτικής θεραπείας για παιδιά) ιδρύθηκαν και τα δυο στο Πήλιο. Εμπνευστής και δημιουργός του σανατορίου ήταν ο γιατρός Γεώργιος Καραμάνης (1873-1964) που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Δράκεια και σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Πριν την ίδρυση του σανατορίου, ο Καραμάνης άσκησε για δεκατρία χρόνια το επάγγελμα του γιατρού στη γενέτειρά του.