Μπορεί να τρέφουμε την ψευδαίσθηση ότι, επειδή έχουμε δει ντοκιμαντέρ για ζώα και άγρια φύση ή επειδή έχουμε επισκεφτεί ζωολογικούς κήπους, γνωρίζουμε όλα τα είδη ζώων του κόσμου. Έλα όμως, που πάνω στον πλανήτη γη, το ζωικό βασίλειο φτάνει μέχρι τα 1.367.555 είδη ζώων και παρόλα αυτά το μέτρημα δε σταματάει εδώ, γιατί μπορεί να εμφανιστούν καινούρια είδη σε μακρινά εξωτικά δάση του κόσμου. Στην παρακάτω λίστα, θα βρεις 4 από τα πιο ασυνήθιστα και παράξενα ζώα που φιλοξενούνται στην ίδια γη που φιλοξενούμαστε κι εμείς. ( Πληροφορίες από το ίντερνετ ) Ξεκινάμε λοιπόν! Η Νυχτοπεταλούδα της Βενεζουέλας Ο Σκόρος της Βενεζουέλας είναι ένα, πιθανώς νέο, είδος σκόρου που ανακαλύφθηκε και φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά το 2009. Έχει πολλές ομοιότητες με άλλα είδη σκόρων, αλλά, δυστυχώς, γνωρίζουμε ελάχιστες πληροφορίες για αυτόν ( που δεν μπόρεσα να βρώ )και πολλοί αμφισβητούν την ύπαρξή του. Και πάλι, όμως, η εικόνα του και μόνο δεν παύει να μας εντυπωσιάζει. Η αντιλόπη saiga, ένα είδος που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο εξαφάνισης Η αντιλόπη σάιγκα είναι είδος αντιλόπης το οποίο απειλείτε άμεσα με αφανισμό Αρχικά καταλάμβανε πολύ μεγάλη έκταση της ευρασιατικής στέπας από τους πρόποδες των Καρπαθίων και του Καύκασου έως την Μογγολία και την περιοχή Τζουνγκαρία της Κίνας. Κατά την Πλειστόκαινο εποχή ζούσε, επίσης, στην περιοχή της Βεριγγείας γέφυρα, την έκταση ξηράς που συνέδεε την βορειοανατολική Ασία με τη Βόρεια Αμερίκη. Στην αρχαία ελληνική γραμματεία ο Στράβωνας ανέφερε το ζώο ως Κόλος και το περιέγραψε ως ένα από τα χαρακτηριστικά ζώα της Σκυθίας. Mantis Shrimp Οι γαρίδες mantis δεν είναι γαρίδες , και εκτός από το γεγονός ότι είναι αρθόποδο , δεν σχετίζεται ούτε με τα mantis που προσέχονται . Αντ ‘αυτού, οι γαρίδες mantis είναι 500 διαφορετικά είδη που ανήκουν στη σειρά Stomatopoda. Για να τις ξεχωρίσουμε από τις πραγματικές γαρίδες, οι γαρίδες mantis ονομάζονται μερικές φορές stomatopods.Οι γαρίδες Mantis είναι γνωστές για τα ισχυρά νύχια τους, τα οποία χρησιμοποιούν για να φουσκώσουν ή να μαχαιρώσουν το θήραμα τους. Εκτός από την άγρια μέθοδο κυνηγιού τους, οι γαρίδες mantis είναι επίσης γνωστές για την εξαιρετική αίσθηση της όρασης. Giant isopod Το γιγάντιο ισόποδο αποτελεί χωρίς αμφιβολία ένα από τα πιο παράξενα πλάσματα που έχουν βρεθεί σε βαθιά ύδατα. Γνωστό επιστημονικά ως Bathynomus giganteus, είναι ένα από τα περίπου εννέα μέλη του γένους Bathynomus. Είναι, επίσης, οι μεγαλύτεροι γνωστοί αντιπρόσωποι της οικογένειας Crustacea, μια οικογένεια που συνδέεται στενά με τις γαρίδες και καβούρια. Εμφανίζονται σε όλους τους ωκεανούς και έχουν βρεθεί ακόμα και στα 2140 μέτρα βάθος. Το τεράστιο μέγεθος του ισόποδου είναι αποτέλεσμα ενός φαινομένου γνωστό και ως γιγαντισμός της βαθιάς θάλασσας. Η τάση δηλαδή των καρκινοειδών και άλλων ζώων σε μεγάλα βάθη να αυξάνουν κατά πολύ το μέγεθος τους σε σχέση με παρόμοια είδη σε πιο ρηχά νερά. Άλλα παραδείγματα θα ήταν το γιγάντιο καλαμάρι και το γιγάντιο σκουλήκι σωλήνας. Ο λόγος που προκαλεί το γιγαντισμό παραμένει μυστήριο, αν και ορισμένοι ερευνητές το θεωρούν μια προσαρμογή που βοηθάει τα ζώα να ανταπεξέλθουν σε ένα περιβάλλον με συνθήκες μεγάλης πίεσης.
Θέμα: Ο Κόσμος Των Ζώων
Έψαξα στο ίντερνετ κάποιες πληροφορίες σχετικά με κάποια ζώα που θεωρούσα ότι είναι παράξενα. Πάμε να τα δούμε! 1.Γυμνός τυφλοπόντικας Ένα είδος άτριχου τρωκτικού, ο «γυμνός τυφλοπόντικας», μπορεί να επιβιώσει ακόμη και χωρίς το παραμικρό οξυγόνο, έχοντας βρει ένα μοναδικό για ζώο τρόπο: αλλάζει τον μεταβολισμό του, έτσι ώστε να κάνει ό,τι και τα φυτά, μεταβολίζοντας φρουκτόζη στο σώμα του. Μπορεί έτσι να ζει επί 18 λεπτά χωρίς καθόλου οξυγόνο και για τουλάχιστον πέντε ώρες με τόσο λίγο οξυγόνο, που θα είχε σκοτώσει έναν άνθρωπο μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνεται ότι ένα ζώο κάνει κάτι τέτοιο, χρησιμοποιώντας για ενεργειακό «καύσιμο» τη φρουκτόζη. 2. Φεγγαρόψαρο Το φεγγαρόψαρο (επιστημονική ονομασία: Mola mola) είναι ένα από τα βαρύτερα γνωστά οστέινα ψάρια με βάρος που συνήθως κυμαίνεται ανάμεσα στα 250 και στα 1.000 κιλά. Το είδος απαντάται στα τροπικά και εύκρατα νερά το κόσμου. Θυμίζει κεφάλι ψαριού με ουρά και το σώμα του είναι επίπεδο κάθετα. Το φεγγαρόψαρο μπορεί να έχει το ίδιο ύψος με μήκος όταν τα ραχιαία και κοιλιακά πτερύγια εκτείνονται. Τα φεγγαρόψαρα γενικά καταναλώνουν κυρίως μικρά ψάρια, προνύμφες, καλαμάρια και καρκινοειδή. Οι μέδουσες, οι οποίες κάποτε θεωρούνταν ότι αποτελούσαν το κύριο θήραμα του φεγγαρόψαρου, αποτελούν μόλις το 15% της διατροφής του. Τα θηλυκά του είδους παράγουν περισσότερα αυγά από οποιοδήποτε άλλο σπονδυλωτό, μέχρι 300 εκατομμύρια τη φορά. Οι γόνοι του φεγγαρόψαρου έχουν μεγάλα θωρακικά πτερύγια, ουριαίο πτερύγιο και άκανθες που δεν συναντώνται στο ενήλικο. Τα ενήλικα φεγγαρόψαρα έχουν λίγες φυσικές απειλές, με εξαίρεση τους θαλάσσιους λέοντες, τις όρκες και τους καρχαρίες. Το κρέας φεγγαρόψαρου θεωρείται λιχουδιά σε κάποια μέρη του κόσμου, όπως η Ιαπωνία, η Κορέα και η Ταϊβάν, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση απαγορεύεται η εμπορεία κρέατος ή παραγώγων από φεγγαρόψαρο. Ανήκει στην τάξη των τετραοδοντόμορφων, η οποία περιλαμβάνει επίσης τους λαγοκέφαλους και τα ψάρια φούσκες, και μοιράζεται αρκετά από τα χαρακτηριστικά των άλλων μελών της τάξης. 3.Ψάρι αλιγάτορας Το περίεργο ψάρι, που βρέθηκε νεκρό, είχε μήκος περίπου 112 cm, και ζύγιζε 10 κιλά, ενώ φαίνεται να πρόκειται για το πρώτο ψάρι του είδους του που εντοπίζεται στην περιοχή. Το συγκεκριμένο ψάρι ονομάζεται alligator gar (Atractosteus spatula) και ζει στο γλυκό νερό. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ψάρι που ζει στη Βόρεια Αμερική και μπορεί να φτάσει σε μέγεθος τα 2,5 έως 3 μέτρα και βάρος τουλάχιστον 91 κιλά. Είναι γνωστό για την ικανότητά του να επιβιώνει και έξω από το νερό, αφού μπορεί να αντέξει περίπου 2 ώρες πάνω από την επιφάνεια. Ελπίζω να σας άρεσαν !
Πληροφορίες από Βικιπαίδεια : Ο Ιππόκαμπος ανήκει στο γένος των ιχθύων, της οικογένειας των συγναθιδών, της κλάσης των ακτινοπτερυγίων και απαντάται στα παράλια ύδατα, κυρίως στις βόρειες θάλασσες και στη Μεσόγειο.Είναι και λίγο κακός κολυμβητής, γι΄αυτό και χρησιμοποιεί πολύ συχνά την ουρά του για να γαντζωθεί σε σταθερά αντικείμενα, όπως κοράλλια. Κάτι ιδιαίτερο που έχει ,είναι η όρθια στάση του!Και επίσης ιδιαίτερο και μοναδικό σε αυτόν είναι τα αυγά του θηλυκού τα οποία παραλαμβάνει ο αρσενικός και τα οποία τοποθετεί σε ειδικό ασκό της κοιλίας του όπου και εκκολάπτονται! Το μήκος του φθάνει τα 25 εκατοστά, έχει ρύγχος βραχύ και σωληνοειδές που καταλήγει σε στόμα ευρύ. Από τον τράχηλο εκφύονται δύο μικρά πτερύγια. Το σώμα του είναι πεπιεσμένο που καλύπτεται εξ ολοκλήρου από διογκωμένα λέπια που απολήγουν σε ακίδες κατά εμφανείς χρωματικές ζώνες. Πληροφορίες για την ουρά του ,από το JW.ORG : Ο ιππόκαμπος ,έχει ένα πολύ ασυνήθιστο χαρακτηριστικό για ψάρι, την συλληπτήρια ουρά του! Μπορεί να γαντζώνεται από κάπου και να μην παρασύρεται από τα θαλάσσια ρεύματα! Η διατομή, είναι τετράγωνη και όχι στρογγυλή όπως των περισσότερων ζώων που έχουν συλληπτήρια ουρά. Το τετράγωνο σχήμα της,σε αντίθεση με το στρογγυλό ,επιτρέπει στην ουρά να εφάπτεται σε μεγαλύτερη επιφάνεια, και έτσι είναι πιο δύσκολο να απαγκιστρωθεί! Ο ιππόκαμπος, τυλίγει και ξετυλίγει την ουρά του ξοδεύοντας ελάχιστη ενέργεια, επιπλέον η ουρά περιβάλλεται από κοκάλινες αλληλεπικαλυπτόμενες πλάκες που συνδέονται με πολλές αρθρώσεις. Όταν η ουρά δέχεται υπερβολική πίεση, οι πλάκες γλιστρούν η μια πάνω από την άλλη για να απορροφήσουν την πίεση ,έτσι προστατεύετε η σπονδυλική στήλη από πιθανή βλάβη! Ο σχεδιασμός της, θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε ρομπότ έρευνας και διάσωσης τα οποία πρέπει να έχουν μεγάλη αντοχή και να ελίσσονται σε στενούς χώρους, θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί σε χειρουργικό εξοπλισμό. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ρως Χάτον (που είναι επίκουρος καθηγητής ρομποτικής και μηχανολογίας ,στο πολιτειακό πανεπιστήμιο του Όρεγκον) ,όσα κατασκευάζουν οι άνθρωποι, είναι συνήθως ,δύσκαμπτα, όσα κατασκευάζει η φύση όμως ,είναι όσο ανθεκτικά χρειάζεται για να μη σπάνε και αρκετά εύκαμπτα για να κάνουν πολλά και διάφορα πράγματα! Να γιατί τα ζώα μπορούν να αποτελέσουν μεγάλη πηγή έμπνευσης στην εξέλιξη της ρομποτικής!
Το κόκκινο ελάφι είναι ζώο προς εξαφάνιση, εδώ στην Ελλάδα. Είναι ένα πολύ όμορφο ζώο. Δυστυχώς στη χερσόνησο της Σιθωνίας τα ελάφια περιορίστηκαν, στα τέλη του 20ου αιώνα. Συγκεκριμένα στην ορεινή περιοχή της Ροδόπης και της Πάρνηθας. Ξέρατε ότι το κόκκινο ελάφι είναι ένα από τα μεγαλύτερα φυτοφάγα ζώα στην Ελλάδα; Γενικά δεν το βλέπουμε συχνά όμως, μπορεί να παίξει μεγάλο και ουσιαστικό ρόλο, στη διαμόρφωση και την εξέλιξη των οικοσυστημάτων. Ειδικά στις μέρες μας που εγκαταλείπεται σταδιακά η (ελεύθερη) κτηνοτροφία. Και κάποιες πληροφορίες από την Βικιπαίδεια: Κύρια προϊόντα του ελαφιού αποτελούν κυρίως το κρέας, το δέρμα και τα κέρατά του. Το κρέας του είναι από τα πιο νόστιμα και είναι ανεκτίμητο για τους αρρώστους. Επίσης, το δέρμα του χρησιμοποιείται για ενδύματα και κάθε λογής δερμάτινα είδη. Τα κέρατά του είναι πολύτιμα για την κατασκευή λαβών διάφορων αντικειμένων, όπως πιρούνια, μαχαίρια, μπαστούνια κλπ., καθώς επίσης και για κόλλα και ζελατίνα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή στολιδιών ή άλλων αντικειμένων, όπως για θήκες κεριών. Παλιότερα αποτελούσαν μια από τις σπουδαιότερες πρώτες ύλες για την παραγωγή αμμώνιας.
Ο αφρικανικός ελέφαντας ,έχει μεγάλα αυτιά ,για να ελέγχει τη θερμοκρασία του σώματός του, μεγάλους χαυλιόδοντες, και δεν εξημερώνεται. Έχει ύψος 3,20 μ. ,ταχύτητα 40χλμ. την ώρα και διάρκεια ζωής 60 με 70 χρόνια. Δυστυχώς απειλείται από την λαθροθηρία! Γνωρίζω τρία είδη του: τον αφρικανικό ελέφαντα του θάμνου, τον αφρικανικό ελέφαντα της σαβάνας και τον αφρικανικό ελέφαντα των δασών… Κάποιες πληροφορίες για την προβοσκίδα τους: Η προβοσκίδα τους, είναι ένα εντυπωσιακό πολυεργαλείο! Είναι ευέλικτη και δυνατή! Μάλιστα με τη δύναμή της, μπορεί να σηκώσει και δέντρο! Μερικοί ελέφαντες, χρησιμοποιούν την προβοσκίδα τους για να τραφούν κάθε μέρα με περίπου 270 κιλά βλάστηση! Οι προβοσκίδες τους επίσης μπορούν να τους βοηθήσουν να πιούν νερό ,σαν να είχαν καλαμάκι! Μπορούν να εκτοξεύσουν νερό ,σαν συντριβάνι και να κολυμπήσουν σαν να έχουν αναπνευστήρα! Με την προβοσκίδα τους, αγγίζουν απαλά, σμπρώχνουν δυνατά και σαλπίζουν προειδοποιώντας τους γύρω τους! Δεν έχει οστά αλλά περιέχει περίπου 150.000 μυικές δέσμες, γι’αυτό και η επιστήμονες, θαυμάζουν την ευλυγισία της! Εμπνευσμένοι μάλιστα από αυτήν, κάνουν σχέδια για ρομπότ με μεγαλύτερη ευελιξία!
Μπορεί να είναι παρεξηγημένα, μπορεί κάποιοι να τα ονειρεύονται μόνον με μία μορφή αλλά είναι τρισχαριτωμένα! Παιχνιδιάρικα, φιλικά και συχνά «λούτρινα» όταν τα γνωρίσεις είναι αξιαγάπητα. Παίζουν με σκυλιά και γατιά, άσχετα αν τα τελευταία έχουν κάποιες αντιρρήσεις. Στο παιχνίδι, «απογειώνονται» κάθετα και είναι έτοιμα να κάνουν οποιαδήποτε χαζομάρα… Και όπως θα δείτε ειναι ιδιαίτερα φιλικά με τα παιδιά! Δείτε το βίντεο και γελάστε μαζί τους… Πηγή: https://www.documentonews.gr/article/ayta-ta-yperoxa-mikra-katsikakia-video/
Σας αρέσει να ανακαλύπτετε καινούργια πράγματα που δεν ξέρατε , εάν ναι τότε θα δείτε 4 είδη ζώων που μπορεί να μην ξέρατε ότι υπάρχουν. Ξεκινάμε λοιπόν: 1.Ο χρυσός πίθηκος της Κίνας Ο χρυσός πίθηκος, το επιστημονικό όνομα του οποίου είναι Rhinopithecus roxellana, είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα και σπάνια ζώα στον κόσμο. Αυτοί οι πίθηκοι παίρνουν το όνομά τους από την κοντή μύτη τους, τα ρουθούνια της οποίας είναι ανοιχτά μπροστά. Έχουν σχετικά πολύχρωμο και μακρύ τρίχωμα, ειδικά στους ώμους και στην πλάτη και το χαρακτηριστικό τους μπλε χρώμα στο πρόσωπο. Το ύψος τους φτάνει τα 51-83 εκατοστά, ενώ η ουρά τους έχει μήκος 55-97 εκατοστά. Μπορούν να επιζήσουν σε θερμοκρασίες πολύ χαμηλότερες από αυτές που είναι ανεκτές για όλα τα άλλα είδη πρωτευόντων θηλαστικών πλην του ανθρώπου και για να επιβιώσουν έχουν καταφύγει σε υψόμετρο 3.000 μέτρων. Οι χρυσοί πίθηκοι προσαρμόζουν τη διατροφή τους ανάλογα με τις εποχές, αλλά βασική τροφή τους είναι οι λειχήνες. Ο βάτραχος της βροχής ο βάτραχος της βροχής έχει την επιστημονική ονομασία breviceps macrops και εμφανίζεται πάντα μετά την βροχή, περιμένοντας μερικές φορές μέχρι και ολόκληρους μήνες. Είναι μικροσκοπικός, σπάνιος και όταν νιώθει ότι απειλείται φουσκώνει και βγάζει αστείους ήχους για να αποθαρρύνει τον εχθρό. Συναντάται στις ερήμους της Ν. Αφρικής. 3.Το χταπόδι Ντάμπο Τα χταπόδια του γένους Grimpoteuthis είναι γνωστά και ως χταπόδια Dumbo, λόγω των μεγάλων πτερυγίων, που προβάλλουν από την κορυφή του σώματός τους, τα οποία μοιάζουν με τα αυτιά του ιπτάμενου ελέφαντα Dumbo, του διάσημου καρτούν του Walt Disney. Αυτά τα όντα ζουν σε εξαιρετικά μεγάλα βάθη, που κυμαίνονται από 3.000 έως 4.000 μέτρα, ενώ κάποια από αυτά απαντώνται μέχρι και στα 7.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Τρέφονται με μαλακόστρακα και έχουν κύριο χαρακτηριστικό τον παράξενο τρόπο που καταναλώνουν την τροφή τους, καθώς καταπίνουν ολόκληρα τα θηράματά τους.Το μεγαλύτερο χταπόδι Dumbo που καταγράφηκε ποτέ, είχε μήκος 1,8 μέτρα και βάρος 5,9 κιλά, αλλά το κανονικό μέγεθος των διαφόρων ειδών αυτού του γένους είναι γενικά μικρότερο. 4.Το ψάρι Blobfish Το Blob Fish είναι ένας τύπος ψαριού που βρίσκεται κοντά στην ακτή της Αυστραλίας και της Τασμανίας και είναι εξαιρετικά σπάνιο να το συναντήσει κανείς. Το συγκεκριμένο ψάρι ζει σε ένα βάθος περίπου 800 μέτρων που καθιστά τη ζωή αδύνατη για τα περισσότερα ψάρια. Σχεδόν εξ ολοκλήρου αποτελείται από μια ζελατινώδη ουσία, που τα αποτρέπει από τη βύθιση. Έτσι δεν έχει ουσιαστικά κανέναν μυ και επιπλέει ακριβώς στο ίδιο σημείο περιμένοντας τις περισσότερες φορές το επόμενο γεύμα του. Μελέτες ωστόσο έδειξαν ότι δεν χρειάζεται πολύ ενέργεια για να συντηρηθεί, καθώς αφιερώνει σχεδόν όλο του τον χρόνο για να επιπλεύσει. Το θηλυκό Blob Fish γεννά χιλιάδες αυγά με την μια και αντίθετα από πολλά ψάρια επιπλέει μαζί με τα αυγά και σε μερικές περιπτώσεις κυριολεκτικά κάθονται πάνω σε αυτά. Τρομακτική θα χαρακτήριζε κανείς την εικόνα του κάτω από το νερό καθώς έχει μια σχεδόν ανθρώπινη όψη. Ωστόσο εάν απομακρυνθεί από το υγρό στοιχείο μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα το ζελατινώδες σώμα του στεγνώνει, ζαρώνει και φυσικά πεθαίνει. […]
Ο Ευρασιατικός λύγκας, ανήκει στα αιλουροειδή και είναι το μεγαλύτερο από τα 4 είδη λύγκα που υπάρχουν. Ο κοντινότερος συγγενής του, ο Ιβηρικός Λύγκας ζει, αποκλειστικά, στην Ιβηρική χερσόνησο. Πρόκειται για ένα αρκετά μεγαλόσωμο ζωο, το τρίτο σε μεγάλο σαρκοφάγο της Ευρώπης μετά την αρκούδα και το λύκο. Έχει μακριά πόδια με μεγάλες πατούσες και κοφτερά νύχια , με τα οποία αρπάζει το θήραμά του. Το κεφάλι του είναι στρογγυλό και οι μαύρες τούφες που κοσμούν τα τριγωνικά του αυτιά αποτελούν το χαρακτηριστικό γνώρισμά του. Το χρώμα του ποικίλει ανάλογα με την περιοχή στην οποία ζει. Ζυγίζει από 12 ως 35 κιλά . Το μήκος του σώματος του κυμαίνεται από 70 ως 130 εκ και το ύψος του προσεγγίζει τα 65.εκ. Ζει, κυρίως, στα δάση. Η γεωγραφική του κατανομή κάποτε ήταν ευρύτατη. Τον συναντούσαμε στη Ρωσία, στην κεντρική Ασία και σε όλη την Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 έγινε συστηματική προσπάθεια για τον αφανισμό του, με αποτέλεσμα την οριστική του εξαφάνιση από όλη τη δυτική Ευρώπη. Σήμερα, ελάχιστα ίχνη λύγκα εντοπίζονται στα Καρπάθια και στην ορεινή διασυνοριακή περιοχή μεταξύ Ελλάδας, ΠΓΔΜ, Αλβανίας και Βουλγαρίας. Συμπαγείς πληθυσμοί λύγκα υπάρχουν μόνο στις Σκανδιναβικές χώρες ενώ καταγράφηκαν και ορισμένοι απομονωμένοι πληθυσμοί στα Πυρηναία. Ο συνολικός πληθυσμός του υπολογίζεται σήμερα στα 7,00 άτομα. Συμπαγείς πληθυσμοί λύγκα υπάρχουν μόνο στις Σκανδιναβικές χώρες ενώ καταγράφηκαν και ορισμένοι απομονωμένοι πληθυσμοί στα Πυρηναία. Ο συνολικός πληθυσμός του υπολογίζεται σήμερα στα 7,00 άτομα. Συμπαγείς πληθυσμοί λύγκα υπάρχουν μόνο στις Σκανδιναβικές χώρες ενώ καταγράφηκαν και ορισμένοι απομονωμένοι πληθυσμοί στα Πυρηναία. Ο συνολικός πληθυσμός του υπολογίζεται σήμερα στα 7,00 άτομα. .
Σας αρέσουν τα άλογα; Εμένα πάρα πολύ και για αυτό γράφω αυτό το άρθρο για αυτά. Από μικρή μου άρεσαν πολύ και πάντα το όνειρο μου ήταν να κάνω ιππασία , που κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό. Δείτε τώρα κάτι που βρήκα στο ίντερνετ: το άλογο είναι από τα μεγάλα θηλαστικά ζώα, σπονδυλόζωο και χορτοφάγο. Το σώμα του με αρμονικές αναλογίες έχει όμορφη εμφάνιση. Ο λαιμός του είναι μακρύς με χαίτη μεγάλη. Τα μάτια του είναι μεγάλα και τα αυτιά του μικρά σε σχέση με το σώμα του και μυτερά, τεντωμένα στο πάνω μέρος του κεφαλιού. Η ούρα του μεγάλη και φουντωτή, με τρίχες μεγάλες που καλύπτουν όλο το μήκος της. Το ύψος του φτάνει από 90εκ. και τα μικρόσωμα άλογα έως 1,85μ. για το ψηλόσωμα άλογα. Τα πόδια του είναι μεγάλα, ψηλά αλλά και δυνατά. Και καταλήγουν το καθένα σε ένα μόνο δάχτυλο, γι’ αυτό και τα άλογα ανήκουν στα μόνοπλα ζώα. Το στήθος του είναι πλατύ, μεγάλο, για να αναπνέει εύκολα και γρήγορα όταν τρέχει σε δύσκολους και κουραστικούς δρόμους. Οι μυς του σώματος του (οι σάρκες) είναι πολλοί και ισχυροί, αλλά όχι πλαδαροί, και δίνουν πλαστικότητα και ευλυγισία στο κορμί του. Το σώμα του καλύπτεται από τρίχωμα πυκνό, με κοντές, ψιλές και απαλές τρίχες. Μερικοί μπορεί να λέτε ότι είναι άσχημα , βρώμικα και ότι μοιάζουν σαν καμηλοπάρδαλη , αλλά δεν είναι έτσι είναι μάλιστα και τα πιο γρήγορα και δυνατά ζώα πάνω στην γη , αμα κάποια στιγμή κάνετε ιππασία ίσος και να αλλάξετε γνώμη.
Πληροφορίες για τους μονομάχους: https://petfan.gr/ 1) Δε χρειάζονται πολύ χώρο για να κατοικήσουν χρειάζονται κάπου στα 19 με 38 λίτρα νερό .Δεν μπορεί σε ένα τόσο μικρό χώρο γιατί θα αγχωθεί, ειδικά αμα τον βάλεις με άλλα ψάρια, τότε θα αρχίσει να χτυπάει τα άλλα ψάρια Ο Matt Leighton, ένας έμπειρος κάτοχος μονομάχων και εκδότης του VIVOFISH, λέει: «Το σωστό βάθος του ενυδρείου πρέπει να φθάνει ως τα 30 cm. Αν είναι πιο μεγάλο, μπορεί ο μονομάχος να δυσκολευτεί να φθάσει στην επιφάνεια του νερού. Τα πτερύγια του δεν είναι τόσο δυνατά. Είναι απογοητευτικό να τον βλέπεις να αγωνίζεται να ανέβει προς τα επάνω και αμέσως μετά να σύρεται γρήγορα προς τον πάτο του ενυδρείου εξαιτίας της ουράς του.» 2) Τα ενυδρεία τους δε χρειάζονται θερμοστάτες και φίλτρα Ως τροπικό ψάρι που είναι πρέπει να ζει σε μέση θερμοκρασία νερού 24-27 °C. επειδή είναι σπάνιο να έχουμε την σωστή θερμοκρασία για το ψάρι πρέπει να βάλουμε στο ενυδρείο έναν θερμοστάτη για να πετύχουμε την σωστή θερμοκρασία. 3) Οι μονομάχοι θέλουν να ζουν μοναχικά Μπορούνε να μείνουν. Οπως τις γαρίδες, τα σαλιγκάρια, τους Αφρικάνικους νάνους βάτραχους κ.α Η κτηνίατρος Jessika Kirk, αναφέρει: «Οι θηλυκοί μονομάχοι κάποιες φορές γίνονται επιθετικοί με τους ομόφυλούς τους ή άλλα είδη ψαριών. Έτσι, αν έχεις 1 ή 2 θηλυκούς μονομάχους και θέλεις να εγκαταστήσεις άλλους ή άλλα είδη ψαριών ,να βάζεις ένα τη φορά παρατηρώντας τη συμπεριφορά τους μετά την αρχική γνωριμία με αυτό. Αν κάποιος θηλυκός μονομάχος αρχίσει να επιτίθεται στον νέο συγκάτοικο μάλλον πρέπει να του αλλάξεις κατοικία». 4) Οι μονομάχοι μπορεί να τρώνε φυτά Μπορεί να μεγαλώνουν μέσα σε ένα μπολάκι στο petshop μαζί με ένα φυτό αλλά ΟΧΙ!!! Οι μονομάχοι δεν είναι φυτοφάγα είναι σαρκοφάγα . Ως κατοικίδια πρέπει να τους ταΐζεις με pellets ή flakes που απευθύνονται στο είδος τους Μπορείτε να τα ταΐζετε σκουλήκια ή αποξηραμένες γαρίδες. Να τηρείς το μέτρο στο τάισμα δηλαδή να τρώει ό,τι μπορεί να καταναλώσει σε διάστημα 3-5 λεπτών.
Κάλλοφις Κάλλοφις (Calliophis ή Callophis) Γένος πρωτερόγλυφων φιδιών, ιθαγενών της Ασίας. Περιλαμβάνει δυσκίνητα φίδια με μακρύ κυλινδρικό σώμα και κοντή ουρά. Τα φίδια αυτά ξεκουράζονται κουλουριασμένα στο έδαφος και δαγκώνουν μόνο όταν δέχονται επίθεση. Αν και είναι δηλητηριώδη, εξαιτίας της στενότητας του στόματός τους, το δάγκωμά τους δεν είναι θανατηφόρο τουλάχιστον για τα μεγάλα ζώα. Το γένος αυτό αριθμεί αρκετά είδη, το σπουδαιότερο από τα οποία είναι ο κάλλοφις ο δακτυλιωτός
Για εμένα οι γλάροι είναι πολύ έξυπνα πτηνά. Γλάροι ονομάζονται διάφορα είδη στεγανοπόδων πτηνών, τα οποία κατατάσσονται στην οικογένεια των. Ο γλάρος έχει σώμα ατρακτοειδές και φτερούγες πολύ μακριές και μυτερές. Τα πόδια του έχουν τέσσερα δάχτυλα το καθένα, από τα οποία τα τρία συνδέονται με νηκτική μεμβράνη. Παρόλο που έχει αρκετή αντοχή στο πέταγμα του, δεν είναι πολύ γρήγορος (οι αποστάσεις που διανύει είναι συνήθως αντίθετες από τον άνεμο). Έχει την ικανότητα να επιπλέει πάνω στο νερό ενώ κολυμπά με ευκολία αλλά και κινείται γρήγορα στο έδαφος. Ζει συνήθως σε πολυάριθμες ομάδες κοντά στις θαλάσσιες ακτές, γιατί εκεί μπορεί να βρει πιο εύκολα τροφή. Οι γλάροι συχνάζουν συνήθως σε απομονωμένες και μικρές νησίδες. Οι αποικίες τους συνήθως αποτελούνται από 10 έως 65 ζευγάρια. Τρέφεται με κάθε είδος τροφής και για να την βρει ταξιδεύει μαζί με τα πλοία ή πετά πάνω από λιμάνια. “Κατοικεί” σε μικρές φωλιές που δημιουργεί στις σχισμές των παραθαλάσσιων βράχων ή στις αμμουδιές.
ΚΟΙΝΟ ΟΝΟΜΑ :Ιστιοφόρο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ :Ιστιοφόρος ΤΥΠΟΣ :Ψάρι ΔΙΑΤΡΟΦΗ :Σαρκοφάγο ΟΝΟΜΑ ΟΜΑΔΑΣ :Σχολείο ΜΕΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ :4 χρόνια ΜΕΓΕΘΟΣ :5,7 έως 11 πόδια ΒΑΡΟΣ :120 έως 220 λίβρες ΜΕΓΕΘΟΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΔΡΑ 6 ΠΟΔΙΩΝ : Τα δύο κύρια υποείδη ιστιοφόρων, ο Ατλαντικός και ο Ινδο-Ειρηνικός, κυμαίνονται στα θερμά και εύκρατα μέρη των ωκεανών του κόσμου. Μοναδικά Χαρακτηριστικά Έχουν μπλε έως γκρι χρώμα με λευκούς κάτω κοιλιακούς. Πήραν το όνομά τους από το εντυπωσιακό ραχιαίο πτερύγιο τους που εκτείνεται σχεδόν σε όλο το μήκος του σώματός τους και είναι πολύ υψηλότερο από το παχύ σώμα τους. Σίτιση Είναι μέλη της οικογένειας των ψαριών και ως εκ τούτου, έχουν μια άνω γνάθο που προεξέχει πολύ πέρα από την κάτω γνάθο τους και σχηματίζει ένα χαρακτηριστικό δόρυ. Βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια του ωκεανού συνήθως μακριά από τη γη και τρέφονται με κοπάδια μικρότερων ψαριών όπως σαρδέλες και γαύροι, τα οποία συχνά ποιμαίνουν με τα πανιά τους, καθιστώντας τα εύκολη λεία. Επίσης γλεντούν με καλαμάρια και χταπόδι. Παιχνίδι Ψάρεμα Το κρέας τους είναι αρκετά σκληρό και δεν τρώγεται ευρέως, αλλά εκτιμώνται ως θηράματα. Αυτά τα ισχυρά, εξορθολογισμένα θηρία μπορούν να αυξηθούν σε περισσότερα από 10 πόδια και να ζυγίζουν έως και 220 κιλά. Όταν αγκιστρωθούν, θα πολεμήσουν δυναμικά, πηδώντας και βουτώντας επανειλημμένα, και μερικές φορές χρειάζονται ώρες για να προσγειωθουν. Πληθυσμός Τα ιστιοφόρα είναι αρκετά άφθονα σε όλο το φάσμα τους και ο πληθυσμός τους θεωρείται σταθερός. Δεν υπόκεινται σε ειδικό καθεστώς ή προστασία. Υπάρχουν εκατομμύρια είδη ψαριών στη θάλασσα και πολλοί διαφορετικοί τρόποι κολύμβησης. Υπάρχουν εκείνοι που δεν ξέρουν να κολυμπούν καλά, άλλοι που κολυμπούν με έναν ιδιαίτερο τρόπο και άλλοι των οποίων η ταχύτητα είναι απίστευτη. Σήμερα πρόκειται να μιλήσουμε για ένα ψάρι του οποίου ο τρόπος κολύμβησης είναι πραγματικά θεαματικός. Πρόκειται για ιστιοφόρο. Με το περίεργο ραχιαίο πτερύγιο του με τεράστιες διαστάσεις, αυτό το ψάρι μπορεί να κολυμπήσει πολύ γρήγορα αναζητώντας το θήραμά του ή να ξεφύγει από τους θηρευτές του Το ιστιοφόρο, με επιστημονικό όνομα Istiophorus albicans, ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1792 και θεωρείται είδος από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Είναι επίσης γνωστό ως ψάρι marlin. Είναι διακριτικός ένα από τα πιο υπέροχα ψάρια που μπορούμε να βρούμε στις θάλασσες και τους ωκεανούς σε όλο τον κόσμο. Υπάρχει ένα άλλο υποείδος που κατοικεί στους ωκεανούς της Ινδίας και του Ειρηνικού και ονομάζεται Istiophorus platypterus. Και οι δύο οικογένειες έχουν μπλε ή γκρι χρώματα και λευκή κοιλιά. Το είδος του Ατλαντικού είναι μικρότερο
Υπάρχουν πόλλα και περίεργα ζώα που ακόμα δεν τα έχουμε δει και μπορεί και να μην τα δούμε. Ένα απο αυτά είναι το μυρμήγκι πάντα που μοίαζει σαν πάντα αλλα στην πραγματικότητα είναι σφήκα. Σχετικές πληροφορίες από το διαδίκτυο: Μπορεί να μοιάζει τρισχαριτωμένο, μη σας γελά όμως η εμφάνισή του, καθώς ο μικρός αυτός δαίμονας έχει το παρατσούκλι «φονιάς αγελάδων»! Και δεν είναι τελικά μυρμήγκι, αλλά είδος σφήκας που έχει απωλέσει τη δυνατότητα να πετά, έχοντας τα φανταχτερά χρώματά του για να προειδοποιεί τους θηρευτές του να μένουν μακριά. Τα θηλυκά δεν έχουν μάλιστα καθόλου φτερά και παραμοιάζουν με μυρμήγκια, εξού και το όνομα του είδους «μυρμήγκι-πάντα». Το υμενόπτερο Euspinolia militaris, που ζει αποκλειστικά σε δασώδεις εκτάσεις της Χιλής και της Αργεντινής, δεν έχει το πιο τρομακτικό τσίμπημα του ζωικού βασιλείου, ο θρύλος το θέλει ωστόσο να μπορεί να σκοτώσει μια αγελάδα με μερικά τσιμπήματα. Η πραγματικότητα κρατά ωστόσο μικρότερο καλάθι, μιας και η επιστήμη μας λέει πως μπορεί πράγματι να σκοτώσει, μόνο που μιλάμε για θηρευτές ενός κιλού και θα χρειαστεί και έξι τσιμπήματα.Είναι μάλιστα ζώα μοναχικά, καθώς δεν φτιάχνουν αποικίες ούτε έχουν φωλιές. Και παρά το όνομά τους, δεν είναι καθόλου επιθετικά. Ζουν όμως παρασιτικά, αφήνοντας τα αυγά τους σε φωλιές εντόμων και οι κάμπιες τους μεγαλώνουν καταβροχθίζοντας τις προνύμφες των άλλων. Ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά στην κεντρική Χιλή το 1938, αν και προσφάτως άρχισε να τα μελετά η επιστήμη. Και όταν άρχισε, ανακάλυψε διάφορα περίεργα για τα μυρμήγκια-πάντα, όπως ας πούμε ότι τα αρσενικά είναι νυχτόβια ενώ τα θηλυκά δραστηριοποιούνται τη μέρα. Ή το γεγονός ότι δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις το φύλο τους, εκτός και αν τα δεις να ζευγαρώνουν, παρουσιάζοντας κι εδώ αρκετές ιδιαιτερότητες σε σχέση με το είδος που ανήκουν, κάπου 3.000 σφήκες δηλαδή που έχουν χάσει τα φτερά τους. Και μόλις γονιμοποιηθεί, το θηλυκό θα ψάξει να βρει φωλιές μελισσών ή σφηκών για να εναποθέσει τα αυγά του, φέρνοντας τον τρόμο στην αποικία του θύματος…
Εσείς το ξέρατε αυτό το ζώο; Το Pinnatus Batfish (ψάρι-νυχτερίδα) είναι ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο ψάρι το φυσικό περιβάλλον του οποίου είναι στους κοραλλιογενείς υφάλους του Ινδικού Ωκεανού. Είναι ιδιαίτερα σπάνιο και η διατήρησή του σε ενυδρείο απαιτεί πολύ συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και αλατότητας του νερού. Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι ότι το ψάρι «αρνείται» να καταναλώσει έτοιμες τροφές σε μια ιδιότυπη «απεργία πείνας» που οδηγεί τελικά στην απεβίωσή του. πηγή: βικιπαίδεια
Ο φυσικός χρωματισμός του αξολότλ είναι καφέ ή ελαιώδες καφέ με σκουρόχρωμες κηλίδες. Με την επιλεκτική αναπαραγωγή στην αιχμαλωσία ωστόσο έχουν παραχθεί αλφικά, λευκιστικά, μελανιστικά, αξανθικά άτομα κ.α. Το αξολότλ κάποτε ζούσε σε δύο λίμνες κοντά στην Πόλη του Μεξικού, στη λίμνη Σοτσιμίλκο και στη λίμνη Τσάλκο άλλα λόγω της ρύπανσης, της αποξήρανσης και της εισαγωγής επεκτατικών ειδών το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για το είδος.[6] Η διάρκεια ζωής ενός αξολότλ μπορεί να ξεπεράσει τα 20 χρόνια, αν και συνήθως ζει 10 έως 15 χρόνια. Το ρεκόρ κατέχει ένα αξολότλ στο Παρίσι που έζησε 25 χρόνια.[7] Από το 2010, τα άγρια αξολότλ βρίσκονται κοντά στην εξαφάνιση,[8] λόγω της αστικοποίησης στην Πόλη του Μεξικού και την επακόλουθη ρύπανση των υδάτων. Έχουν αναφερθεί από την CITES ως απειλούμενα είδη και από την IUCN[9][σημείωση 3] ως κρίσιμα απειλούμενο είδος, στην άγρια φύση λόγω της μεγάλης μείωσης του πληθυσμού τους. Τα αξολότλ χρησιμοποιούνται εκτενώς στην επιστημονική έρευνα λόγω της ιδιότητάς τους να αναγεννούν άκρα τους. Είναι το μόνο γνωστό σπονδυλωτό, που μπορεί να αναγεννά κομμένα μέρη του σώματός του πλήρως λειτουργικά και πολύ εύκολα. Τα αξολότλ πωλούνταν επίσης ως τροφή σε αγορές του Μεξικού και αποτελούσε βασικό κομμάτι στη διατροφή των Αζτέκων.[10][11] Μια έρευνα του 2013 με διάρκεια τεσσάρων μηνών, κατέγραψε πως δεν υπήρχε κανένα ίχνος παρουσίας αξολότλ στην άγρια φύση. Προηγούμενες έρευνες το 1998, το 2003 και το 2008 είχαν βρει 6000, 1000 και 100 αξολότλ αντίστοιχα, ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο στον βιότοπο της Λίμνης Σοτσιμίλκο. Αυτό πυροδότησε νέους φόβους για τον πλήρη αφανισμό τους στην άγρια φύση.[12] Πηγή : βικιπαιδεια
Εσείς έχετε κάποιο αγαπημένο ζωάκι; Πιστεύω πως όλα τα παιδιά έχουν κι από ένα. Ένα από τα αγαπημένα μου είναι η χελώνα καρέτα καρέτα, γιατί είναι πολύ χαριτωμένη. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που βρήκα στο Αρχέλων, οι χελώνες αυτές φτάνουν κατά μέσο όρο σε τελικό μήκος 125 εκατοστά. Μια ενήλικη χελώνα ζυγίζει περίπου 135 κιλά, ενώ υπάρχουν καταγραφές που ξεπερνούν τα 180 κιλά. Οι χελώνες κινδυνεύουν από την θαλάσσια ρύπανση και από τα δίχτυα των ψαράδων που τις παγιδεύουν κάτω από το νερό. Ένα άλλο πρόβλημα είναι όμως, ότι τα αυγά τους κινδυνεύουν και από τους ανθρώπους και από τα άλλα ζώα. Στη Ζάκυνθο, στο Ιόνιο πέλαγος, συναντάμε αυτό το σπάνιο είδος χελώνας. Γεννάνε τα αυγά τους στις παραλίες και μένουν θαμμένα 50 με 70 μέρες. Αφού επωαστούν και σπάσουν τα αυγά τους βγαίνουν τα χελωνάκια και κατευθύνονται προς τη θάλασσα. Ο κίνδυνος όμως είναι, ότι από τα φώτα και τον θόρυβο των ανθρώπων, μπορεί να αποπροσανατολιστούνε και να χάσουνε τον δρόμο τους, αντί να πάνε προς τη θάλασσα. Για αυτό είναι προστατευόμενο είδος και οι παραλίες που γεννάνε τα αυγά τους πρέπει να είναι ήσυχες. Μπορείτε να βρείτε πληροφορίες και να υποστηρίξετε το έργο του συλλόγου προστασίας της θαλάσσιας χελώνας, Αρχέλων Δείτε ένα μοναδικό υποβρύχιο βίντεο θηλυκής καρέτα που κολυμπάει
Kαθώς έβλεπα youtube είδα ένα βίντεο με τίτλο ” ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΙΑΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΜΕΡΑ”. Είχε πολλά περίεργα και τρομακτικά πλάσματα, αλλά εμένα το αγαπημένο μου είναι το “Bigfin sqouid”, και αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για αυτό. Ερευνητές εντόπισαν και απαθανάτισαν για πρώτη φορά στα νερά της Αυστραλίας το σπάνιο καλαμάρι ”Bigfin”, που έχει πλοκάμια τα οποία μπορούν να φτάσουν σε μήκος ακόμη και τα 8 μέτρα! Ζουν, δε, σε βάθος από 1.000 έως 4.000 μέτρα και η παρατήρησή τους μπορεί να γίνει μόνο με ρομποτικά βαθυσκάφη και ρυμουλκούμενη κάμερα, σε βάθη μεταξύ των 950 και 3.250 μέτρων, όπου οι επιστήμονες εντόπισαν το πλάσμα πέντε φορές, κατά τη διάρκεια δύο ερευνών, το 2015 και το 2017. Tiς πληροφορίες τις βρήκα από εδώ: www.gazzetta.gr
Επίσης στο Αττικό πάρκο υπήρχε και ένα άλλο ζώο που μου έκανε εντύπωση, ήταν οι παπαγάλοι Μακάο. Είχαν διάφορα χρώματα δηλαδή: κόκκινο, μπλε και πράσινο. Περισσότερο μου άρεσε αυτός ο μπλε και κίτρινος Μακάο που ήταν πάνω στο σύρμα και προσπαθούσε να το σπάσει. Όλοι οι παπαγάλοι όταν μας είδαν έκαναν σαν τρελοί. Εγώ νομίζω ότι μάλλον πεινούσαν και έκαναν έτσι.
Την Κυριακή με την οικογένειά μου και την θεία μου, επισκεφτήκαμε το Αττικό πάρκο της Αθήνας. Η έκτασή του είναι τεράστια και φιλοξενεί πολλά είδη άγριων ζώων, πτηνών και ερπετών. Το ζώο που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν οι Ασιατικοί ελέφαντες. Για τον λόγο αυτόν, βάζω την συγκεκριμένη φωτογραφία. Πληροφορίες: Ζυγίζουν 4-6 τόνους, τρώνε περίπου 250 κιλά τροφής την ημέρα. Αφοδεύουν 16-18 φορές την ημέρα και αδειάζουν 100 κιλά κοπριάς.
Πληροφορίες από Βικιπαίδια: Επειδή επικρατεί μεγάλη σύγχυση γύρω από την ονομασία «λύκος» -όπως αυτή χρησιμοποιείται υπό την κοινή/λαϊκή της έννοια- το παρόν λήμμα αναφέρεται μόνον στις ταξινομικές μονάδες (taxa) του Βορείου ημισφαιρίου (ευρασιατικοί και αμερικανικοί λύκοι) που αποκαλούνται με την γενικότερη ονομασία «γκρίζοι λύκοι» και αποτελούν την πλειονότητα του είδους. Σε αυτά δεν περιλαμβάνονται εκείνα τα είδη που θεωρούνται διακριτά από τους γκρίζους λύκους ή εκείνα τα υποείδη που, ενώ ανήκουν στο ίδιο είδος (Canis lupus), εξετάζονται ξεχωριστά, επειδή αποτελούν ταξινομικές μονάδες με ιδιαίτερα μορφολογικά ή ηθολογικά χαρακτηριστικά, κυρίως όμως λόγω του ότι διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο λόγω γεωγραφικής απομόνωσης, ή λόγω της ιδιαίτερης σχέσης τους με τον άνθρωπο, όπως ο κόκκινος λύκος, ο σκύλος και το ντίνγκο. Επίσης, δεν περιλαμβάνονται κάποια κυνόμορφα θηλαστικά που, και αυτά αποκαλούνται «λύκοι», αλλά για προφανείς λόγους δεν μπορούν να περιληφθούν στους «γνήσιους» λύκους, όπως o αφρικανικός λύκος (C. lupus lupaster) ή ο εξαφανισμένος λύκος της Τασμανίας (βλ. Πίνακα υποειδών). Ωστόσο, στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, ακόμη και ανάμεσα στους επιστήμονες που διερευνούν την ηθολογία του θηλαστικού, η γενικότερη ονομασία «λύκος» συμπίπτει με εκείνην του γκρίζου λύκου (Canis lupus) και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται, ακόμη και αν γίνεται για λόγους ευκολίας. Εάν υπάρχει αναφορά σε άλλο taxon, τότε τονίζεται ότι πρόκειται για είδος διαφορετικό του Canis lupus, λ.χ. ο κόκκινος λύκος (Canis rufus) ή για διαφορετικό υποείδος, όπως το ντίνγκο
Σπάνια ζώα υπό εξαφάνιση Ιβηρικός Λύγκας Ο Ιβηρικός λύγκας παρουσιάζει πολλά από τα χαρακτηριστικά του Λύγκα,όπως τα φουντωτά αυτιά,τα μακριά πόδια,την κοντή ουρά και ένα περιλαίμιο της γούνας του που μοιάζει με γενειάδα.Η γούνα του είναι πιο κοντή από τους άλλους Λύγκες, οι οποίοι είναι προσαρμοσμένοι στο κρύο. Νεκροσύρτης Ο νεκροσύρτης ο μοναχός είναι είδος γύπα της οικογένειας Accipitridae , αν και διαθέτει κοινά χαρακτηριστικά με τον γαλόγυπα αποτελεί τον μοναδικό εκπρόσωπο του γένους του και δεν περιλαμβάνει υποείδη. Φαλαινοκέφαλος Ο Φαλαινοκέφαλος είναι πελεκανόμορφο πτηνό της οικογενείας των Φαλαινοκεφαλιδών,που απαντάται στην αφρικανική ήπειρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Balaeniceps , από τα πλέον περίεργα σε εμφάνιση πτηνά λόγω του «παράδοξου» ράμφους του, μέχρι πρόσφατα αποτελούσε ταξινομικό γρίφο για τους επιστήμονες. Πιστεύω πως αυτά τα ζώα, αλλά γενικά όλα τα ζώα υπό εξαφάνιση θα πρέπει με κάποιον τρόπο να προστατεύονται, για τους οικολογικούς λόγους όπως: τα οικοσυστήματα δεν θα έχουν ισορροπία και επίσης το είδος τους θα εξαφανιστεί.