Την προηγούμενη Παρασκευή στης 17/2 επισκεφτήκαμε το Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου, όπου μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε το άθλημα του σκι. Όπου μαθητές και μαθήτριες από τις τάξεις Δ΄,Ε΄ και ΣΤ΄ γνώρισαν το άθλημα του σκι! Ήταν περίπου 8:00 η ώρα όπου ξεκινήσαμε από τον Βόλο για προορισμό προς τα Χάνια, Πηλίου! Μόλις φτάσαμε, αφού περπατήσαμε στο πυκνό χιόνι. Φορέσαμε τον πλήρη εξοπλισμό, και εννοείτε πως όλοι ανυπομονούσαμε για το μάθημα του σκι, όπου δυο έμπειροι προπονητές, μας έμαθαν ένα μικρό κομμάτι του σκι! Αφού το μάθημα ολοκληρώθηκε εννοείτε πως δεν θα έλειπε η ζεστή σοκολάτα δίπλα στο τζάκι και μια ξεκούραση πριν την επιστροφή! Έτσι λοιπόν μετά από περίπου μισή ώρα αναχωρήσαμε για τον Βόλο. Αυτή εκδρομή νομίζω θα είναι αξέχαστη σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν!
Θέμα: Ταξίδια
Το Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Ν.&Σ. Τσαλαπάτα στο Βόλο, αποτελεί σπάνιο δείγμα διασωζομένου βιομηχανικού συγκροτήματος στον ελληνικό χώρο Το εργοστάσιο ιδρύθηκε το 1926 από τα αδέλφια Τσαλαπάτα. Στο εργοστάσιο αυτό κατασκευάζονταν ποίκιλοι τύποι πλίνθων και κεράμων. Το 2004 το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς ανέλαβε να δημιουργήσει, στους χώρους του κυρίως εργοστασίου ένα Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίου. Το Μουσείο παρουσιάζει επίσης το παραδοσιακό επάγγελμα του πλινθοκεραμοποιού και τις τεχνικές εξειδίκευσης και κατεργασίες των πρώτων υλών. Το Μουσείο εξωτερικά έχει κτιστεί με κόκκινα τούβλα και κάτι μικρές λεπτομέρειες χρωμάτων μπλε, μαύρο, λευκό, γκρι και καφέ. Είναι ένας πολύ μεγάλος χώρος με πολλά πλαίσια γκαζόν και παλιά εργαλεία. Στον εσωτερικό χώρο έχει πολλές καφετέριες και εστιατόρια. Στο επάνω μέρος από τα μικρά εργοστάσια υπάρχουν πελώριες καμινάδες. Είναι πολύ ωραίος χώρος να τον επισκεφτείτε!!!
Εσείς έχετε πάει ποτέ στα Χάνια του Πηλίου; Εγώ πήγα πριν 2 χρόνια και φέτος (περίπου πριν έναν μήνα) και τα πέρασα φανταστικά. Έπαιξα με τους φίλους μου, έκανα ski και μετά όλοι πήγαμε σ’ ένα πολύ ωραίο εστιατόριο και φάγαμε. Μερικές πληροφορίες από τη βικιπαίδεια!!! Τα Χάνια Πηλίου είναι ορεινός οικισμός του νομού Μαγνησίας. Είναι χτισμένα σε υψόμετρο 1.190 μέτρων στις πλαγιές του Πηλίου και αποτελούν τον ορεινότερο οικισμό του νομού Μαγνησίας. Βρίσκονται πάνω στον επαρχιακό δρόμο Βόλου-Ζαγοράς, σε απόσταση 26 χιλιομέτρων από τον Βόλο. Το χωριό πήρε το όνομά του από τα παλιά χάνια, στα οποία φιλοξενούνταν όσοι ταξίδευαν στην περιοχή. Τα Χάνια ανήκουν στο Δημοτική Ενότητα Αγριάς του Δήμου Βόλου και ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 57 κάτοικοι. Στα Χάνια λειτουργεί το χιονοδρομικό κέντρο Πηλίου και γι’ αυτό τον λόγο προσελκύουν πολλούς επισκέπτες κατά τους χειμερινούς μήνες. Στον οικισμό λειτουργούν πολλοί ξενώνες και ταβέρνες.
Αυτόν τον καιρό στο Πήλιο έχει ρίξει άφθονο χιόνι, έχοντας δημιουργήσει προβλήματα σε κάποιους δήμους. Παρόλο όλα αυτά πιστεύω πως το Πήλιο μπορείς να το επισκεφθείς όποια εποχή θέλεις, για να δεις τις ομορφιές του. Μερικές από τις πληροφορίες τις βρήκα στο διαδίκτυο. Το Πήλιο είναι ένα βουνό στο Νομό Μαγνησίας δίπλα στην πόλη του Βόλου, με ύψος 1.624 μέτρα (κορυφή Πουριανός Σταυρός). Κατά την Ελληνική μυθολογία ήταν η θερινή κατοικία των θεών και πατρίδα των Κενταύρων. Το Πήλιο έχει 24 πανέμορφα χωριά. Κάθε χωριό έχει την δική του πλατεία, τα σπίτια των κατοίκων του, μικρά μαγαζιά κ.α. Στις Μηλιές υπάρχει ο διάσημος “Μουντζούρης”, όπου εκεί ο καθένας μπορεί να απολαύσει μια βόλτα, έως τα Άνω Λεχώνια. Ένα χωριό του Πηλίου, η Τσαγκαράδα προσφέρει τον απόλυτο συνδυασμό,βουνού-θάλασσας. Επίσης το μεγαλύτερο χωριό του Πηλίου είναι η Ζαγορά.
Όταν επισκέφτηκα τη Στ’ τάξη του 19ου Δημοτικού σχολείου Βόλου παρατήρησα μεγάλο ενδιαφέρον από την πλευρά των μαθητών για τον σχολικό τους τύπο. Έτσι, με αφορμή και τις ερωτήσεις που μου έκαναν για τον τόπο που μεγάλωσα θέλησα κι εγώ να μοιραστώ μερικά πράγματα γι’ αυτόν. Τι μπορώ να δω στη Νεμέα; Η Νεμέα είναι μία επαρχιακή κωμόπολη με μεγάλο ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Πέρα από το λιοντάρι της Νεμέας, για το οποίο είναι γνωστή, υπάρχει το μνημείο του Νέμειου Δία και το αρχαίο στάδιο, στο οποίο κάθε δύο χρόνια διεξάγονταν τα Νέμεα, μία από τις σημαντικότερες αθλητικές διοργανώσεις στην αρχαία Ελλάδα. Επίσης, υπάρχει ένα αρχαιολογικό μουσείο στην Αρχαία Νεμέα, ένα χωριό 8 λεπτά μακριά από τη Νεμέα, που αξίζει κανείς να επισκεφτεί. Για τι ακριβώς φημίζεται η περιοχή; Αν για κάτι φημίζεται η Νεμέα περισσότερο, τότε είναι για τους πολλούς αμπελώνες της και το ονομαστό Αγιωργίτικο κρασί που παράγει. Συγκεκριμένα, υπάρχει πληθώρα σύγχρονων και μοντέρνων οινοποιείων που μπορεί κανείς να γευτεί διάφορες ποικιλίες κρασιών. Η ιδανικότερη περίοδος είναι το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, όπου πραγματοποιείται «Ο δρόμος του κρασιού» μια γιορτή αφιερωμένη στα κρασιά της Νεμέας. Στα πλαίσια αυτής διοργανώνονται διάφορες μουσικές, γαστρονομικές αλλά και παιδικές εκδηλώσεις τόσο στον δήμο όσο και στα οινοποιεία ξεχωριστά. Άλλοι κοντινοί προορισμοί Ένα άλλο θετικό στοιχείο είναι ότι πολύ κοντά βρίσκονται πολλοί όμορφοι προορισμοί όπως είναι η ορεινή Κορινθία με τη λίμνη Δόξα, το γραφικό Ναύπλιο αλλά και τα πανέμορφα χωριά της ορεινής Αρκαδίας. Αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος προς τα εδώ ελπίζω να μας επισκεφτείτε! Ηλιάννα Τσιάνου
Το σπήλαιο Αλιστράτης στις Σέρρες αποτελεί ένα Εξαιρετικό αξιοθέατο για μία μικρή εκδρομή από την πόλη της Δράμας. Το σπήλαιο Αλιστράτης είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά σπήλαια της Ελλάδας, και, κατά πολλούς, και της Ευρώπης. Το σπήλαιο είναι εξαιρετικά παλαιό. Μέσα του έχουν βρεθεί εγκλωβισμένοι οργανισμοί ηλικίας δύο εκατομμυρίων ετών. Το σπήλαιο έχει κεντρικό ρόλο και στο πλαίσιο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας καθώς όταν ο Πλούτωνας θεός του Άδη έκλεψε την Περσεφόνη κόρη της θεάς Δήμητρας την οδήγησε μέσα από τις πύλες του Άδη που βρισκόταν στο συγκεκριμένο σπήλαιο. Η συνολική έκταση είναι μεγαλύτερη από 25.000 τετραγωνικά μέτρα και έχει μήκος περίπου 3 km, από τα οποία το ένα χιλιόμετρο είναι διαθέσιμο στους επισκέπτες. Η επίσκεψη στο σπήλαιο διαρκεί περίπου μία ώρα. Κατά τη διάρκεια της πολύ μεγάλης ηλικίας του το σπήλαιο της Αλιστράτης σμιλευόταν σιγά σιγά από τη φύση ανά τους αιώνες, με αποτέλεσμα σήμερα να διαθέτει μερικούς από τους πιο εντυπωσιακούς σχηματισμούς από σταλακτίτες και σταλαγμίτες στην Ελλάδα, με μερικούς κόκκινους σταλακτίτες να φτάνουν ακόμη και τα 35 μέτρα μήκος! Όπως σε κάθε μεγάλο σπήλαιο, έτσι και εδώ το κυρίαρχο είδος που συναντάμε είναι οι νυχτερίδες. Υπολογίζεται ότι στις δαιδαλώδεις στοές και στους θαλάμους του σπηλαίου φιλοξενούνται κατά την καλοκαιρινή περίοδο μέχρι και 10.000 νυχτερίδες, οι οποίες ανήκουν σε 7 διαφορετικά είδη. Το σπήλαιο Αλιστράτης κατάφερα να το επισκεφτώ πριν δύο εβδομάδες περίπου, όταν βρέθηκα στη Δράμα για ένα διήμερο. Αν και έχω βρεθεί και σε άλλα σπήλαια το συγκεκριμένο πραγματικά με εντυπωσίασε. Όπως μας εξήγησε η ξεναγός συναντάμε πολλά και διαφορετικά είδη από σταλακτίτες και σταλαγμίτες οι οποίοι σχηματίζονται ανάλογα με τη ροή του νερού από τις διάφορες ρωγμές του σπηλαίου. Αυτό που ήταν μία πραγματική έκπληξη είναι ότι στην αρχή του σπηλαίου συναντήσαμε ένα μικρό ρομπότ την Περσεφόνη. Το όνομα το πήρε από την αρχαία ελληνική μυθολογία .Μπορούσε να περπατάει, να μιλάει, και να κάνει χρέη ξεναγού στα πρώτα μέτρα του σπηλαίου. Ήταν κάτι που δεν περιμέναμε να συναντήσουμε και πραγματικά μας εντυπωσίασε. Το μόνο αρνητικό της επίσκεψης ότι η ξεναγός δεν μας άφησε να βγάλουμε ούτε μία φωτογραφία στο εσωτερικό του σπηλαίου γιατί όπως μας είπε μπορεί να αλλοιωθούν όσα χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστούν. Όπως μας ενημέρωσε η ξεναγός για να ενωθεί ένας σταλακτίτης με έναν σταλαγμίτη πού να έχουν ενα εκατοστό απόσταση θα χρειαστεί περίπου 100 χρόνια. Μια επίσκεψη στο σπήλαιο Αλιστράτης σίγουρα θα είναι μία μοναδική εμπειρία. Το εσωτερικό του σπηλαίου θα σας μαγέψει θα δείτε τρομερούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες οι οποίοι σχηματίζονται με πολύ αργό ρυθμό εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
Υπάρχουν πολλά παράξενα, άγνωστα και ανατριχιαστικά μέρη στην Ελλάδα. Εμείς τώρα θα δούμε ένα από αυτά. Σανατόριο Το Σανατόριο είναι ογκώδες, πολυόροφο και εγκαταλελειμμένο κτίσμα που ιδρύθηκε και ξεκίνησε να λειτουργεί το 1914, ως ορεινό αντιφυματικό θεραπευτήριο του Ευαγγελισμού. Το 1934, ανοικοδομήθηκε με την επωνυμία Νοσοκομείο. Στη συνέχεια μετατράπηκε σε ξενοδοχείο και τέλος σε σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων. Σήμερα το κτήριο είναι εγκαταλελειμμένο και η φήμη του έμεινε ως κακοτυχίας, αρρώστιας, πόνου, θανάτου αλλά και σενάρια σατανισμού. Εγώ προσωπικά έχω πάει και πιστεύω ότι αξίζει να πάτε κι εσείς.
Το φαράγγι βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω από τη σιδηροδρομική γραμμή που περνάει δίπλα από το σπήλαιο Αλιστράτη. Βρίσκεται ανάμεσα στα όρη Παγγαίο και Μενοίκιο και έχει μήκος 15 χιλιόμετρα. Από κάποια βίαιη γεωλογική ανακατάταξη, συντελέστηκε στο σημείο μία κοσμογονική αλλαγή που χώρισε τη γη στα δύο και άφησε να περάσουν οι υδάτινοι όγκοι της Πρασιάδα λίμνης, η οποία κάλυπτε την εύφορη πεδιάδα της Δράμας, δημιουργώντας το φαράγγι του Αγγίτη. Σε τρία σημεία του φαραγγιού έχουν βρεθεί βραχογραφίες οι οποίες εκτιμάται ότι είναι φτιαγμένες από την εποχή του χαλκού. Αυτό το φαράγγι το επισκέφτηκα το προηγούμενο σαββατοκύριακο με την οικογένειά μου. Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός και μας βοήθησε να κατεβούμε στο Φαράγγι μέχρι τη γέφυρα όπου μπορείς να περάσεις απέναντι. Ήταν μία ξεχωριστή εμπειρία καθώς ήταν η πρώτη φορά που κατέβαινα μέσα σε ένα φαράγγι και έβλεπα από κοντά τι μπορεί να δημιουργήσει η φύση χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου. Προσθέτω μερικές φωτογραφίες που σίγουρα θα σας κάνουν να θέλετε να το δείτε από κοντά:
Ο Άγιος Νικόλαος είναι εκκλησία στην κεντρική πλατεία της Δράμας. Παλιότερα ήταν γνωστός ως Εσκί Τζάμι. Η άνεγερση του Εσκί Τζάμι υπολογίζεται στα τέλη του 17ου αιώνα. Το 1916 οι Βούλγαροι γκρέμισαν το μιναρέ και μετέτρεψαν το τζάμι σε εκκλησία το ονόμασαν Άγιο Γεώργιο. Αργότερα ένας ιερέας πρόσφυγας από τη Ρωσία κατέβασε την ημισέλινο από το τρούλο του τζαμιού και τοποθέτησε στη θέση της ένα σταυρό. Πρόσθεσε επίσης και μία καμπάνα και την άλλη μέρα τέλεσε μέσα στο τζαμί ακολουθία του όρθρου και έτσι το δέσμευσε για να χρησιμοποιηθεί ως εκκλησία. Ο ίδιος την αφιέρωσε στον Άγιο Νικόλα. Το 1960 άρχισαν να γίνονται μετατροπές προκειμένου να εξαλειφθούν τα χαρακτηριστικά της μουσουλμανικής αρχιτεκτονικής.Αργότερα ανακαινίστηκε και αγιογραφήθηκε και απέκτησε τη σημερινή μορφή. Την επισκέφτηκα την Κυριακή με την οικογένειά μου στην εκδρομή που κάναμε στη Δράμα και στις Σέρρες. Με εντυπωσίασε γιατί ήταν διαφορετική από τις εκκλησίες που βλέπουμε στο Βόλο και γενικά στην Ελλάδα. Αν κάποια στιγμή βρεθείτε στην πόλη της Δράμας αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο και να την επισκεφτείτε.
Το Μεγάλο Μοναστήρι είναι το χωριό μου και βρίσκεται στον νομό Λαρίσης. Έχει περίπου 200 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με αγροτικές εργασίες. Το χωριό έχει περάσει το φαινόμενο της αστυφιλίας και 1.000 κάτοικοι περίπου, αναζήτησαν δουλειά σε άλλες πόλεις και στο εξωτερικό. Έχει ένα Δημοτικό σχολείο, αλλά τα παιδιά για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, πρέπει να πάνε στην γειτονική κωμόπολη, το Βελεστίνο. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού είναι πρόσφυγες την Ανατολικής Ρωμυλίας, που ήρθαν το 1906 από την Βουλγαρία. Οι κάτοικοι διατήρησαν τα έθιμα που έφεραν από εκεί, όπως: την παραμονή των Χριστουγέννων παρέες γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, τραγουδώντας τα κάλαντα, για να μαζέψουν κουλούρες (μεγάλα κεντημένα ψωμιά) και χρήματα. Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, όλο το χωριό συγκεντρώνεται στην πλατεία για να χορέψει. Κάποιοι είναι ντυμένοι “Ντιβιντζίδες”, άνθρωποι που φορούσαν παλιά ρούχα ραμμένα με κορδέλες, μάσκες προσώπου όπου είχαν κεντήσει πάνω φασόλια για δόντια, αλλά και μεγάλα καπέλα τα “Καούκια”. Επίσης κρατούσαν ένα ξύλο που λέγεται “Τοπούζι”. Μαζί τους χόρευαν και οι “Καμήλες”, άνθρωποι που φορούσαν μια ξύλινη κατασκευή, τυλιγμένη με πανί και μπροστά είχαν κρεμασμένα δύο μεγάλα κουδούνια. Σαν σήμερα, 19 Δεκεμβρίου 1943, ο Γερμανικός στρατός, μπήκε στο χωριό και σκότωσε 45 άτομα, επίσης εκείνη την ημέρα γινόταν ένας γάμος. Αγαπώ το χωριό μου για την Ιστορία του, αλλά και τις παραδόσεις του.
Η “Ονειρούπολη Δράμας – Το χωριό του Άη Βασίλη” είναι μια δραστηριότητα – θεματικό χριστουγεννιάτικο πάρκο του Δήμου Δράμας, στην ανατολική Μακεδονία, που διοργανώνεται κάθε χρόνο στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στον Δημοτικό Κήπο Δράμας και την Πλατεία Ελευθερίας. Διαρκεί σχεδόν ένα μήνα και στο πρόγραμμά της συμπεριλαμβάνονται εκδηλώσεις όπως συναυλίες, θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις, αθλητικές δράσεις, παιχνίδια και άλλα προγράμματα ενημερωτικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα. Η είσοδος σε όλες τις δράσεις είναι ελεύθερη. Η έναρξη της Ονειρούπολης πραγματοποιείται συνήθως παραμονή της εορτής της Αγίας Βαρβάρας, πολιούχου της Δράμας (4 Δεκεμβρίου) και συνεχίζεται για ένα μήνα, συνήθως μέχρι 7-8 Ιανουαρίου. Το χωριό του Αη-Βασίλη ξεκίνησε την λειτουργία του τον Δεκέμβριο του 2003 και συνεχίζει να λειτουργεί επί 18 χρόνια. Την οργάνωσή του αναλαμβάνει ο Δήμος Δράμας και συμμετέχουν δεκάδες εθελοντές κάθε ηλικίας. Από το 2003 και μετά διεξάγεται αδιάκοπα μέχρι σήμερα, με μοναδική εξαίρεση το 2020, όπου για λόγους πανδημίας του κορονοϊού, δεν πραγματοποιήθηκε πηγή: βικιπαίδεια
Το Σάββατο θέλαμε να πάμε με την οικογένειά μου στην περιοχή της Αθήνας Μοναστηράκι και πήγαμε με το μετρό. Το μετρό μέσα ήταν τεράστιο και είχε πίνακες που έδειχναν σε ποια περιοχή πάει. Πήγαινε με μεγάλη ταχύτητα και έκανε πολύ θόρυβο.
Το Σπαθί, βρίσκεται στην Κομοτηνή και αποτελεί ένα πολύτιμο μνημείο για αυτήν! Είναι μια μεγάλη μαρμάρινη στήλη που πάνω της βρίσκεται ένα μεταλλικό ομοίωμα σπαθιού. Λέγεται πως όσο είναι το ύψος του μεταλλικού σπαθιού τόσο βρίσκεται η Κομοτηνή κάτω από τη θάλασσα καθότι η πόλη βρίσκεται σε μια πεδιάδα…Κατασκευάστηκε την εποχή της επταετίας στην Ελλάδα (1967-1974)! Η στήλη στην οποία Βρίσκετε το σπαθί, έχει ύψος 15 μέτρα, ενώ το ίδιο το σπαθί περίπου 13 μέτρα!
Έχετε πάει ποτέ στο Παλαιό Παντελεήμονα; Είναι φανταστικό μέρος και επίσης είναι ιδανικό σκηνικό για να γυριστεί ταινία. Γι΄ αυτό εξάλλου στις αρχές του 1980, ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος πραγματοποίησε εκεί ορισμένα γυρίσματα της ταινίας του “Μεγαλέξαντρος” και πολλά χρόνια αργότερα το 2008, ο Κώστας Κουτσομύτης βρήκε στον παλαιό Παντελεήμονα το ιδανικό σκηνικό για την τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος της Διδούς Σωτηρίου “Ματωμένα Χώματα”. Είναι κάποια διαδρομή από τον Βόλο κάπου μιάμιση ώρα βέβαια, δεν πειράζει άμα ζαλιστείς, γιατί όταν θα πας εκεί θα βλέπεις τα πάντα. Εμείς ήμασταν τυχεροί, είδαμε και το τρένο. Και τώρα ας πάμε στο ψητό… Είχαμε πάει για καφέ σε ένα μαγαζί που λεγόταν «Γαλαρία», αφού φάγαμε πήγαμε να περπατήσουμε στο τούνελ που περνούσε το παλιο τρένο. Η αλήθεια είναι, ότι ολοι περίμεναν ότι δεν θα μπω αλλά μπήκα! Αυτά ήταν μερικά πράγματα για το Παλαιό Παντελεήμονα. Σας προτείνω να πάτε.💕💕
Η Βέροια είναι πόλη της Μακεδονίας, έδρα του Δήμου Βέροιας και πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας (νομού) Ημαθίας στην Κεντρική Μακεδονία. Η πόλη είναι κτισμένη στους πρόποδες του Βερμίου, έχει πληθυσμό 43.158 κατοίκους (απογραφή 2011) και είναι έδρα της Μητρόπολης Βέροιας, Ναούσης και Καμπανία
Η λίμνη Κερκίνη, είναι μια τεχνητή λίμνη που σχηματίστηκε το 1932 με την δημιουργία φράγματος στον ποταμό Στρυμόνα και βρίσκετε στις Σέρρες. Το πλάτος της είναι 5 χιλιόμετρα. Το μήκος της είναι 17 χιλιόμετρα. Αλλά και το βάθος της 35,5 μέτρα…Εκεί υπάρχουν 10 είδη αμφίβιων,20 είδη ερπετών, 320 είδη πτηνών και 30 είδη ψαριών !Εκεί κοντά υπάρχουν πολλά: τσακάλια,αγριογούρουνα και ζαρκάδια, καθώς και πολλές: αγριόγατες και νυφίτσες…Πάντως, πιο πολύ από όλα τα ζώα που έχει λίμνη, εγω ξεχώρισα τον ροδοπελεκάνο και τον φωτογράφισα!